Σήμερα στην ιστορία έγινε μάρτυρας μιας από τις πιο σθεναρές άμυνες ενάντια στην ισλαμική ώθηση του δόρατος στην Ευρώπη – τη Μάχη της Αλμπουλένα στην Αλβανία, το 1457.
Για να εκτιμήσει κανείς τη σημασία αυτής της επικής σύγκρουσης, πρέπει πρώτα να εκτιμήσει τον αρχηγό των αλβανικών δυνάμεων, τον Γεώργιο Καστριώτη, περισσότερο γνωστό ως Σκεντέρμπεη («Κύριος Αλέξανδρος»). Σήμερα, είναι τόσο λίγο γνωστός στη Δύση όσο κάποτε γιορταζόταν ευρέως σε όλη την Ευρώπη. Η ζωή του, η οποία παρουσιάζεται στο νέο βιβλίο, Defenders of the West : The Christian Heroes Who Stood Against Islam, σίγουρα επικυρώνει το ρητό ότι «η αλήθεια είναι πιο παράξενη από τη φαντασία».
Γεννημένος από Αλβανούς βασιλείς, πιάστηκε αιχμάλωτος ως παιδί από τους Οθωμανούς Τούρκους και εκπαιδεύτηκε να γίνει γενίτσαρος, χριστιανός σκλάβος που έγινε μουσουλμάνος στρατιώτης. Διακρίνοντας στον πόλεμο, ανήλθε γρήγορα στις τάξεις των Οθωμανών μέχρι που έγινε διάσημος στρατηγός, με χιλιάδες Τούρκους υπό τις διαταγές του. Παρ’ όλες τις τιμές που του έγιναν, μόλις παρουσιάστηκε η ευκαιρία, έδειξε πού βρίσκεται η αληθινή του πίστη: ελευθερώθηκε από τους Οθωμανούς και κατέφυγε στην πατρίδα του και την Αλβανία που συνεχώς βρισκόταν. Εκεί, αφού διεκδίκησε ανοιχτά τη χριστιανική του πίστη, «αποκρούστηκε τον προφήτη και τον σουλτάνο και ανακήρυξε τον εαυτό του εκδικητή της οικογένειας και της χώρας του», όπως αναφέρει ο Edward Gibbon.
Στη συνέχεια, από το 1443 έως το 1468 – ένα τέταρτο του αιώνα – ο Σκεντέρμπεης αφιέρωσε τη ζωή του στην επιτυχή υπεράσπιση της μικροσκοπικής πατρίδας του ενάντια στην πιο ισχυρή αυτοκρατορία του κόσμου. Με αυτόν τον τρόπο, απαρνήθηκε τη ζωή του πλούτου, του κύρους και των ανείπωτων απολαύσεων μεταξύ των Οθωμανών και αγκάλιασε πρόθυμα μια ζωή ασταμάτητου πολέμου μεταξύ και για λογαριασμό των δικών του ανθρώπων – όχι σπάνια ζώντας σε βουνά και σπηλιές ως φυγάς, αν και πάντα ζούσε στην ελευθερία.
Η «αχαριστία» του προκάλεσε φυσικά τους Τούρκους χωρίς τέλος και προκάλεσε κύμα μετά κύμα εισβολών τζιχαντιστών, καθεμία μεγαλύτερη και σκληρότερη από τον προκάτοχό της. Ωστόσο, σε συνολικά είκοσι τέσσερις μάχες και πολιορκίες, τους κέρδισε όλους πίσω, πάντα ενώ ήταν πολύ λιγότερος από τους μουσουλμάνους εχθρούς του. Δεν είναι περίεργο που είναι γνωστός ως Αλβανός Braveheart.
Η μάχη της Αλμπουλένα, που έλαβε χώρα τη σημερινή ημερομηνία, αντιπροσωπεύει αναμφισβήτητα την κορυφή της καριέρας του. Στα τέλη Μαΐου 1457, ογδόντα χιλιάδες Τούρκοι υπό τις διαταγές του ίδιου του ανιψιού του Σκεντέρμπεη, Χαμζά – του οποίου η ζήλια τον είχε κάνει να προδώσει τον θείο του – διέσχισαν και κατέστρεψαν την κοιλάδα του ποταμού Ματ στη βόρεια κεντρική Αλβανία. Επειδή ο Χαμζά γνώριζε καλά τις αντάρτικες τακτικές του θείου του, ο Σκεντέρμπεης έπρεπε να αυτοσχεδιάσει. Αντί να κρύψει τον υπεράριθμο στρατό του -μόλις το ένα δέκατο του μεγέθους του μουσουλμανικού στρατού- στα βουνά και να περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να χτυπήσει, όπως είχε κάνει πολλές φορές στο παρελθόν, τους μοίρασε σε πολλές μικρότερες μονάδες και τις διέλυσε σε τις κοιλάδες και τα δάση. Για τρεις μήνες, το μόνο που έβλεπαν οι Τούρκοι ήταν μικροσκοπικές περιπλανώμενες μπάντες Αλβανών, καμμία από τις οποίες δεν τολμούσε να αφήσει τα βουνά και να τους εμπλακεί. Σαν άποτέλεσμα,
Αλλά ακριβώς τη στιγμή που οι Τούρκοι πείστηκαν περισσότερο ότι οι Αλβανοί είχαν χάσει και τον αρχηγό τους και τα νεύρα τους, στις 2 Σεπτεμβρίου 1457, ο Σκεντέρμπεης, έχοντας επανενώσει τις οκτώ χιλιάδες άντρες του, εξαπέλυσε μια αστραπιαία επίθεση. Κάτω από το όρος Τουμενίστα, με τις δυνατές κραυγές και τα όργανα του πολέμου, αυτός και το ιππικό και οι αντάρτες μαχητές του εισέβαλαν ξαφνικά στο μουσουλμανικό στρατόπεδο σε μια φρενίτιδα πολέμου. Οι παγιδευμένοι Τούρκοι ήταν τρομοκρατημένοι — παρά τις διαβεβαιώσεις του Χαμζά ότι ο αλβανικός στρατός ήταν πολύ μικρότερος από όσο φαινόταν. Ο πανικός εξαπλώθηκε και ο μουσουλμανικός στρατός κατατροπώθηκε στις πεδιάδες της Αλμπουλένα. Σε μια από τις χειρότερες ήττες των Οθωμανών, περίπου τριάντα χιλιάδες Τούρκοι είτε σφαγιάστηκαν είτε αιχμαλωτίστηκαν στην αιματηρή επίθεση.
Όχι μόνο η Αλβανία αλλά και όλη η Ευρώπη επωφελήθηκε από τη σθεναρή άμυνα και την επιμονή του Σκεντέρμπεη, η οποία συνεχίστηκε μέχρι τη στιγμή του θανάτου του μερικά χρόνια αργότερα. Αν οι Οθωμανοί κατάφερναν να μετατρέψουν την Αλβανία σε εξέδρα εκτόξευσης στην Ιταλία το 1450, αντί όταν το έκαναν, το 1480, ο Μωάμεθ Β’, ο Πορθητής —ο σημερινός ήρωας της Τουρκίας— θα είχε τριάντα χρόνια, όχι μόνο ένα, για να κυνηγήσει το αγαπημένο του στόχο να κατακτήσει τη Ρώμη και, από εκεί, να κατακλύσει τη Δυτική Ευρώπη με τις ανατολικές ορδές του.
Το ότι ο Σκεντέρμπεης ήταν ένας κατεξοχήν υπερασπιστής της Δύσης αναγνωρίστηκε ακόμη και από το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών, σε ένα ψήφισμα του 2005 με τίτλο, «Τιμώντας την 600η επέτειο από τη γέννηση του Gjergj Kastrioti (Scanderbeg), πολιτικού, διπλωμάτη και στρατιωτικής ιδιοφυΐας, για τον ρόλο του στη διάσωση της Δυτικής Ευρώπης από την Οθωμανική κατοχή».
Στους αιώνες που ακολούθησαν τον θάνατό του, περισσότερα από χίλια βιβλία σε περισσότερες από είκοσι διαφορετικές γλώσσες, καθώς και οποιοσδήποτε αριθμός όπερων και θεατρικών έργων, γράφτηκαν για αυτόν. Σε μια επιστολή του 1756, ο Υποστράτηγος Τζέιμς Γουλφ της Βρετανίας έγραψε ότι ο Σκεντέρμπεης «υπερέχει όλους τους αξιωματικούς, αρχαίους και σύγχρονους, στη διεξαγωγή ενός μικρού αμυντικού στρατού». Το 1905, ο ιστορικός William J. Armstrong έφτασε στο σημείο να γράψει ότι «τα κατορθώματα ακόμη και των διάσημων παλαδίνων των σταυροφοριών, είτε του Godfrey είτε του Tancred είτε του Richard ή του Raymond, είναι ωχρά έως ασήμαντα σε παρόμοια σύγκριση. Μόνο τα θρυλικά κατορθώματα του βασιλιά Αρθούρου και των ιπποτών του… υποδηλώνουν έναν παραλληλισμό θαυμαστών επιτευγμάτων».
Για την πλήρη ιστορία του Σκεντέρμπεη —καθώς και αρκετών άλλων χριστιανών ηρώων που στάθηκαν ενάντια στην ισλαμική τζιχάντ—βλέπε Υπερασπιστές της Δύσης , από την οποία προέκυψε η παραπάνω αφήγηση.