Ουκρανοί, ένα “έθνος” που…δεν υπήρξε ποτέ!
Εάν εξετάσουμε διεξοδικά την Ιστορία της ανατολικής Ευρώπης, η οποία και πολλές φορές αποτελεί “σημείον αντιγνωμίας” μεταξύ των Ιστορικών του 20ου και 21ου αιώνα, θα διαπιστώσουμε τρία πράγματα:
Η ανατολική Ευρώπη υπήρξε σημείο συγκρούσεων τουλάχιστον πέντε λαών, εκ των οποίων οι δύο ήσαν συγγενικά φύλα.
Οι λαοί που επεκράτησαν στην περιοχή ήταν σλαβικής και μογγολικής καταγωγής
Η θάλασσα του Ευξείνου Πόντου, ελέγχονταν πλήρως από τις ελληνικές αποικίες στα παράλια της τουλάχιστον για σχεδόν 2000 χρόνια και αποτελούσαν σημείο αναφοράς για τους υπόλοιπους λαούς
Η ενδοχώρα της σημερινής ουκρανικής επικράτειας (στέπα), μαστίζονταν από έριδες. Τα σλαβικά φύλα είτε πολεμούσαν μεταξύ τους, είτε πολεμούσαν με ασιατικούς λαούς με αποτέλεσμα τη δημιουργία και τη διάλυση κάθε τρείς και λίγο παλιών και νέων φεουδαρχικών κρατιδίων, χωρίς καμμιά σταθερότητα ή μονιμότητα.
Από την αυγή της Ιστορίας και μέχρι τον 16ο αιώνα, από την Ουκρανία πέρασαν Κιμμέριοι, Σκύθες, Σαρμάτες (όλες περσικές φυλές οι οποίες είχαν αγαστές σχέσεις με τους Έλληνες αποίκους των παραλίων) και στη συνέχεια με την περίοδο της Μεγάλης Μετανάστευσης των Λαών (4ος – 5ος αιώνας μ.Χ) Γότθοι, Ούννοι, Βούλγαροι, Άβαροι και Χάζαροι κονταροχτυπήθηκαν για τον διαμοιρασμό των εδαφών, αφού εξόντωσαν τους ήδη εγκατεστημένους από την αρχαιότητα λαούς (Σκύθες, Σαρμάτες κλπ). Το χανάτο των Χαζάρων επί παραδείγματι, επεκτάθηκε μέχρι τον ποταμό Βόλγα μέχρι που δέχτηκαν τη μεγάλη επίθεση των Μαγιάρων (Ούγγρων), επίσης τουρκογενές φύλο. Ένας άλλος τουρκογενής λαός, οι Πετσενέγκοι, κατέλαβαν όλη την νοτιοδυτική Ουκρανία (10ος-11ος αιώνας) και στη συνέχεια αποδεκατίστηκαν από τους Κουμάνους ή Πολοβτσάνους. Οι μόνες αλώβητες περιοχές ήταν οι Ελληνικές αποικίες (όχι όλες, αλλά οι κυριότερες) οι οποίες αποτελούσαν και μέρος της Ρωμανίας ή Ανατολικής Ελληνικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Εν τω μεταξύ, υπό την επίδραση των γερμανικών μεταναστεύσεων (Ούννων, Γότθων κλπ), άρχισε τον 5ο και 6ο αιώνα η μετακίνηση των σλαβικών φυλών από την αρχέγονη πατρίδα τους βόρεια των Καρπαθίων. Ενώ ορισμένοι Σλάβοι μετανάστευσαν προς τα δυτικά και άλλοι προς τα νότια στα Βαλκάνια, οι Ανατολικοί Σλάβοι κατέλαβαν τις δασικές και δασοστέππες περιοχές της σημερινής δυτικής και βορειοκεντρικής Ουκρανίας και της νότιας Λευκορωσίας- επεκτάθηκαν βορειότερα και βορειοανατολικότερα σε εδάφη του μελλοντικού ρωσικού κράτους με επίκεντρο τη Μόσχα. Αυτοί οι Σλάβοι που ονομάστηκαν Ρως από την φινλανδική φυλή των Ρουότσι (η ονομασία αυτή επίσης προέρχεται από την λέξη Ρούσκια (Ruskea) και που με τη σειρά της προσδιορίζει το χρώμα του ανοιχτού καφέ λόγω του χρώματος (ανοικτό καφέ με ξανθή κώμη) των λαών της Σκανδιναβίας) εγκαταστάθηκαν στην κεντρική και ανατολική σημερινή Ουκρανία, δημιουργώντας το κράτος των Ρως από τον περίφημο Ρούρικ (9ος αιώνας μ.Χ). Να σημειώσω ότι όλοι οι Σλάβοι έχουν καταγωγή από τους Βαράγγους, δηλαδή τους αρχαίους Βίκινγκ οι οποίοι ήταν κυρίαρχος λαός της Βόρειας Ευρώπης (Σκανδιναβία). Οι Ρώς, αποτελούν τους ΓΕΝΑΡΧΕΣ του Ρωσικού Έθνους και η πρώτη Ρωσία, ήταν η Ρωσία του Κιέβου. Ο ανηψιός του Ρούρικ, Ολέγκ εν συνεχεία καταλαμβάνει το Κίεβο (μεγάλη εμπορική πόλη των Βαράγγων) και εδραιώνει πλέον την κυριαρχία των Ρως στο μεγαλύτερο μέρος της ουκρανικής επικράτειας. Ο Ρούρικ δημιουργεί επίσης την περίφημη δυναστεία των Ρουρικών Βασιλέων και που αποτελεί την κυριότερη δυναστεία στην ιστορία του Ρωσικού έθνους. Ο πρίγκηπας Βλαδίμηρος ο Α’, υπήρξε μέλος αυτής ακριβώς της δυναστείας.
Για να μην τα πολυλογούμε, στην περιοχή αυτή όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα, δεν υπάρχει καμμία απολύτως ομοιομορφία παρά την συγγένεια των φύλων και κύριο ρόλο σε αυτό, έπαιξαν τα δύο χριστιανικά δόγματα, η Ορθοδοξία και ο Παπισμός. Το όλο πρόβλημα, εντοπίζεται στον εθνικισμό, ο οποίος εκφράζεται μέσα από τα συμφέροντα των εξουσιομανών Βογιάρων φεουδαρχών που ήθελαν όλο και περισσότερη δύναμη και να ελέγχουν όλο και μεγαλύτερες εκτάσεις με σκοπό τον αθέμιτο πλουτισμό. Το “κουτί της Πανδώρας” άνοιξαν οι δυτικοί Σλάβοι (Πολωνοί (Λέχοι), Τσέχοι, Σλοβάκοι) οι οποίοι ασπάστηκαν τον Καθολικισμό, λόγω της εγγύτητας που είχαν με το κράτος του Καρλομάγνου, σε αντίθεση με τους ανατολικούς Σλάβους (Ρως) οι οποίοι επιρρεαζόταν πιο άμεσα από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Κων/πολης και είχαν δυνατές, σχεδόν “αδερφικές” σχέσεις με τους Έλληνες. Η περιοχή λοιπόν αυτή της Ουκρανίας, υπήρξε για πάνω από χίλια χρόνια, μήλον της έριδος μεταξύ του Καθολικισμού και της Ορθοδοξίας, με τους μεν καθολικούς να υποδαυλίζουν με πολλούς τρόπους το μίσος μεταξύ Ορθοδόξων και Καθολικών, μίσος το οποίο εκμεταλλεύονταν άριστα οι φεουδάρχες Βογιάροι προς όφελος τους και τους δε να…αμύνονται απέναντι σε αυτό το μίσος.
Ένα κεντρικό σημείο αυτού του μίσους, ήταν η …κατακτητική μανία των δυτικών Σλάβων (πάντα με τις ευλογίες του Βατικανού και των Γερμανών της Αγίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας), η οποία έφτασε μέχρι και την κατάληψη της μισής και πλέον Ουκρανίας, καταλύοντας το αρχικό κράτος των Ρως και δημιουργώντας την Κοινοπολιτεία της Πολωνίας και της Λιθουανίας, η οποία περιελάμβανε όλη την κέντρο-δυτική Ουκρανία. Σε αυτό συνέβαλε και η κατακλυσμιαία εισβολή των Μογγόλων τον 13ο αιώνα, όπου ήλεγχε μια τεράστια περιοχή που εκτείνονταν από τη Κριμαία και την ανατολική Ουκρανία μέχρι το Νόζνι-Νόβκοροντ, κάλυπτε όλον τον Καύκασο και την μισή ευρωπαϊκή Ρωσία και έφτανε μέχρι το μισό Καζακστάν, δημιουργώντας την λεγόμενη “Χρυσή Ορδή” ή το κράτος της “Χρυσής Ορδής” που τη…σταμάτησε η φοβερή επιδημία πανούκλας στα μέσα του 14ου αιώνα και που εξαπλώθηκε και σε όλη την δυτική και Κεντρική Ευρώπη, σκοτώνοντας πάνω απο 70.000.000 κόσμο.
Και για την Ιστορία, να αναφέρω επίσης ότι το “κορδόνι” της διάλυσης αυτού του χανάτου του Κακού, το τράβηξε η …Μόσχα, το πριγκιπάτο δηλαδή που είχε αποσχιστεί από το ήδη κατειλημμένο κράτος των Ρως και με επικεφαλής τον πρίγκιπα Ντιμίτρι Ντονσκόι νίκησε τους Μογγόλους στη μάχη του ποταμού Ντόν και που αποτέλεσε την θρυαλλίδα για την περαιτέρω εξέλιξη της Ρωσικής αυτοκρατορίας. Και μια από τις εξελίξεις αυτές, ήταν και η απόσχιση των εδαφών που κρατούσαν οι Πολωνολιθουανοί.
Να λοιπόν γιατί οι δυτικοί καθολικοί ουκρανικοί πληθυσμοί, μισούν με πάθος τους Ρώσους! Διότι οι πληθυσμοί αυτοί, ΕΜΑΘΑΝ να μισούν τους Ορθόδοξους εδώ και 1000 χρόνια!
Αυτός ο παράγοντας κ.κ “έγκριτοι αναλυτές”, ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ για εσάς σημείο αναφοράς; Περίεργο! Πολύ περίεργο, δε νομίζετε;
Εξ’ όσων λοιπόν ανέφερα πιο πάνω, συνάγεται το γεγονός ότι ουκρανικό έθνος υπάρχει ΜΟΝΟ στο μυαλό των Δυτικών Καθολικών και Προτεσταντών, που το μόνο που έμαθαν να κάνουν είναι να διαλύουν λαούς ή να “δημιουργούν” άλλους, πάντα εις βάρος των… Ορθοδόξων λαών και πάντα ανάλογα με τα επεκτατικά τους σχέδια.
Είπαμε, “Τον Πάπα να καταράσθε, διότι Αυτός θα είναι η Αιτία”!
Και για να το κλείσουμε το θέμα, η πλήρης ένωση του μεγαλύτερου μέρους των εδαφών της Ουκρανίας με τη Ρωσία, οφείλεται κατά κύριο λόγο στον ηγέτη των Κοζάκων (ομάδα ανατολικοσλαβικών λαών που ζούσαν με στρατιωτική παιδεία και δημοκρατικές ιδέες οι οποίες πήγαζαν από τις ιδέες που τους κληροδότησαν οι Έλληνες της Ρωμανίας (Βυζάντιο)) Μπογδάν Χλεμίνσκι και στον Τσάρο της Ρωσίας Αλέξιο Ρομανώφ, ο οποίος βοήθησε τον Μπογδάν και τους στρατιώτες του να επαναστήσουν ενάντια στους Πολωνολιθουανούς τον 17ο αιώνα (1654 μ.Χ.). Από την επανάσταση αυτή, υπογράφηκε η Συνθήκη του Περέγιεσλαβ και τα εδάφη αυτά προσαρτήθηκαν στην Τσαρική Ρωσία. Οι δε Κοζάκοι, αποτελούσαν το επίλεκτο σώμα του Ρωσικού στρατού που εν πολλοίς ήταν υπεύθυνο για τις μεγαλειώδεις νίκες των Ρώσων εναντίον των Τούρκων τον 18ο και 19ο αιώνα.
Άρα, ο Πούτιν έχει ΑΠΟΛΥΤΟ δίκιο όταν μιλάει για ΑΔΕΛΦΟ λαό, που στη συντριπτική του πλειοψηφία μιλάει την ρωσική γλώσσα και ασπάζεται την Ελληνορθοδοξία.
Μήπως κάνω κάποιο λάθος αγαπητοί μου κ.κ. Αναλυτές; Αν κάνω, πολύ ευχαρίστως να με ΔΙΑΨΕΥΣΕΤΕ. Δεν υπάρχουν λοιπόν “Ουκρανοί” ως εθνότητα. Εξ’ άλλου, η λέξη “Ουκραίνα” (Ukraine) σημαίνει “Ακριανό σημείο”, δηλαδή “Ακροτελεύτιο σημείο” και την ονομασία αυτή την έδωσαν οι Τσάροι της Ρωσίας (πιθανόν η Αικατερίνη η Β’ που ήταν και …άσσος στις μηχανορραφίες) για να καθορίζουν τα σημεία των συνόρων της αχανούς αυτοκρατορίας τους.
Υπάρχουν λοιπόν μόνο ΡΩΣΟΙ και …άλλοι, δηλαδή Πολωνοί, Τσέχοι και…Λιθουανοί, οι οποίοι είναι ΓΕΡΜΑΝΟΤΡΑΦΕΙΣ, Καθολικοί και…ξένοι προς τη Ρωσία. Σωστά; ΣΩΣΤΑ!
Έτσι εξηγείται τόσο η έξαρση του “εθνικισμού” από τους Πολωνολιθουανούς και Τσέχους απέναντι στην ρωσική πλειοψηφία των ουκρανικών εδαφών. Και η Ρωσία, η οποία αποτελεί την “μητέρα” αυτών των ανθρώπων και εννοώ τους ρωσόφωνους, μπήκε μέσα για να σταματήσει αυτή τη γενοκτονίας, η οποία συντελούνταν υπό την καθοδήγηση των ηγετών της Αγγλοσαξωνικής Δύσης.
Η…Τουρκία, η Κύπρος και οι…κακοί Ρώσοι!
Ολοένα και περισσότεροι “αναλυτές”, πιπιλάνε το θέμα της Κύπρου, προσπαθώντας να εξομοιώσουν την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία με την αντίστοιχη εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο.
Η εξομοίωση αυτή, όχι μόνο είναι εκτός τόπου και χρόνου, αλλά είναι τόσο σχετική με την αντίστοιχη ενέργεια της Ρωσίας, όσο σχετική μπορεί να είναι μια…εισβολή από…Αρειανούς στη Σελήνη!
Η Τουρκία κατ’ αρχάς, δεν είναι σε καμμιά περίπτωση…Ρωσία. Είναι μια χώρα-πειρατής, η οποία εισβάλλει παντού, όπου βρίσκει πρόσφορο έδαφος και όπου την…παίρνει να το κάνει.
Βεβαίως, η εισβολή αυτή ήταν εντελώς παράνομη, αντίθετη με το Διεθνές Δίκαιο και παντελώς παρανοϊκή, χώρια που υπήρξε έργο του “μάγου” της διπλωματίας και ενεργού μέλους της παρέας των νεοταξιτών Χένρι Κίσσινγκερ, προκειμένου να απομακρυνθεί ο “επικίνδυνος” Μακάριος, να σβηστεί κάθε όνειρο ενσωμάτωσης με την Ελλάδα και να μοιραστεί το νησί στα δύο, επειδή οι Άγγλοι πρωτίστως δεν επιθυμούσαν ποτέ ένα ισχυρό ελλαδικό κράτος που θα ήλεγχε με αυτόν τον τρόπο όλη την ανατολική Μεσόγειο, αλλά και να κλειστεί μια και καλή η πόρτα στην τότε ΕΣΣΔ, που γλυκοκοιτούσε μια ενδεχόμενη πιο στενή σχέση με τον Πρόεδρο και Αρχιεπίσκοπο Κύπρου. Απλά οι ΝΑΤΟικοί οδήγησαν μαεστρικά τον Ντενκτάς στο να δημιουργεί προβοκάτσιες και “επεισόδια” και εκμεταλλευόμενοι την ασχετοσύνη των Δικτατόρων, οδήγησαν με μαθηματική ακρίβεια τους Τούρκους στο νησί διχοτομώντας το και ελέγχοντας το πλήρως αργότερα τόσο με δοτές ελληνοκυπριακές κυβερνήσεις, όσο και με την ποδηγέτηση των κεμαλικών της Τουρκίας που συντηρούσαν με προκλήσεις και εχθρικές ενέργειες κατά καιρούς τον διχασμό. Και το κυριότερο; Εκεί υπήρχε μια τουρκοκυπριακή μειονότητα. Στην Ουκρανία τι υπήρχε; Τίποτε περισσότερο από μια εθνικιστική ομάδα νεοναζί που παρενοχλούσε τους ρωσόφωνους πληθυσμούς που είναι και η πλειοψηφία των κατοίκων της Ουκρανίας.
Ωστόσο, για να έρθουμε στο σήμερα, βεβαίως η ελληνική πλευρά θα έπρεπε να εκμεταλλευτεί στο έπακρο την περίπτωση αυτή της εισβολής των Ρώσων, εφ’ όσον η κυβέρνηση επέλεξε τη… “σωστή πλευρά της Ιστορίας”. Θα έπρεπε εκβιαστικά να απαιτήσει ισχυρότατες κυρώσεις ΚΑΙ στην Τουρκία, αυτές που δεν της επιβλήθηκαν ποτέ, όχι μόνο για την 50χρονη παράνομη και τρις καταδικαστέα από το ΣΑ του ΟΗΕ εισβολή του ’74, όχι μόνο για τις προκλήσεις και την απαράδεκτη συμπεριφορά έναντι των θαλασσίων ζωνών στην Κύπρο, αλλά και για την ολική προκλητική της συμπεριφορά όλα αυτά τα τελευταία 10 χρόνια που ασχολούμαστε με τις ΑΟΖ και τα 12Ν.Μ.
Όμως, η δοτή κυβέρνηση Μητσοτάκη, όχι μόνο δεν διανοούνταν να προβεί σε τέτοιες ενέργειες, αλλά και έχει …υπαλληλικές σχέσεις με την ΝΤΠ των Σβάμπ και των λοιπών ψυχασθενών. Επομένως, τίποτε λιγότερο ή περισσότερο από κούφια λόγια κ.κ. “Αναλυτές”. Με τα αν και τα όταν, είναι κατάσταση “να χαμέ να λέγαμε”. Αλλά τούτες τις μέρες και τις ώρες που ζούμε, ο κόσμος θέλει τοποθετήσεις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ που θα κλόνιζαν συθέμελα το νεοταξίτικο αφήγημα και όχι μπουρδολογίες. Αναλύσεις με ουσία, που θα καταδείκνυαν ποιός έχει δίκιο στην όλη υπόθεση και ποιός έχει άδικο. Εξ’ άλλου, όλοι μας γνωρίζαμε λίγο-πολύ το τι συμβαίνει στην Ουκρανία τα τελευταία 10-12 χρόνια. Όλοι εσείς δε, τα ξέρατε ίσως ακόμη καλύτερα από εμάς. Όμως όταν ήρθε η ώρα να σηκώσετε ανάστημα και να καταδείξετε την πραγματικότητα, αντί αυτού επιλέξατε την ακατάσχετη μπουρδολογία και συν τοις άλλοις, προσθέσατε και το θέμα της Κύπρου, με το οποίο μείνατε στα “αν” και εφ’ όσον”. Μόνο ο Μάζης τα είπε όπως έπρεπε σχετικά με την Κύπρο στην αρχή, αλλά μετά το…γύρισε στα εντελώς αντιπουτινικά αφηγήματα. Λες και οι Ρώσοι εκεί που ήρθαν τα πράγματα, είχαν άλλη επιλογή από την εισβολή…