Με τα επιδόματα τα βάζουμε, με τα επιδόματα τα βγάζουμε. Τι έχουν τα έρμα και δεν ενσωματώνονται;
Αυτό το ερώτημα απασχόλησε τον κυβερνητικό συνασπισμό στη Γερμανία. Και αφού σκέφθηκαν πολύ και συσκέφθηκαν ακόμα περισσότερο, έβγαλαν το συμπέρασμα: “Είναι υπερβολικά αργές και περίπλοκες οι διαδικασίες με τις οποίες ένας μετανάστης γίνεται Γερμανός υπήκοος. Πρέπει να τις απλοποιήσουμε και να τις επιταχύνουμε!”Το ενδεχόμενο να μην ενσωματώνονται γιατί δεν θέλουν να ενσωματωθούν, το απέρριψαν. Το να μη θέλουν να ενσωματωθούν διότι τους το απαγορεύει η θρησκεία τους, αυτό δεν το συζήτησαν καν. Κάτι τέτοια τα λεν οι “ισλαμοφοβικοί” του AfD, δεν είναι να τα βάζουν στο στόμα τους οι σοσιαλιστές του Όλαφ Σολτς. Φως φανάρι: φταίει το ότι είναι πολλά τα 8 χρόνια που χρειάζεται ο Ρασίντ από την Κανταχάρ και ο Αμπντουλάχ από το Ντιγιάρμπακιρ για να γίνουν βέροι Γερμανοί και με τη βούλα.
Έτσι, με νόμο που ψηφίστηκε στις 19 Ιανουαρίου 2024 από το Γερμανικό Κοινοβούλιο (382 υπέρ, 234 κατά, 23 αποχές), τα μείωσαν σε 5. Τα παιδιά αλλοδαπών, μόλις κλείσουν 5 χρόνια στη χώρα, ακόμα κι αν γεννήθηκαν αλλού, αποκτούν αυτόματα την υπηκοότητα. Κι αν κάποιος από την παρέα του Ρασίντ και του Αμπντουλάχ φοράει ήδη πέδιλα με λευκά σοσόνια και πράσινο βαυαρικό καπέλο Oktoberfest (“ειδικές επιδόσεις ένταξης” τις ονόμασαν), του δίνουν υπηκοότητα ακόμα και στα 3 χρόνια.
Αλλά δεν σταμάτησαν εκεί. Κατάργησαν ακόμα μία “αδικία”. Ο παλιός νόμος απαιτούσε οι μετανάστες να ξέρουν Γερμανικά και να δώσουν γραπτές εξετάσεις, πριν να γίνουν Γερμανοί υπήκοοι. Δεν χρειάζονται όλα αυτά, αποφάσισαν οι σοσιαλιστές. Τι να τα κάνουν οι Γερμανοί τα Γερμανικά; Ίσως κάποιος να ψέλλισε: Μήπως για να παρακολουθούν το τι γίνεται στη χώρα που ζουν; Να διαβάζουν ειδήσεις; Να βλέπουν τηλεόραση; Να καταλαβαίνουν τι λένε οι Γερμανοί πολιτικοί, για να ξέρουν τι να ψηφίσουν; Να συζητούν και να συναναστρέφονται με άλλους Γερμανούς πολίτες; Να βρίσκουν ευκολότερα δουλειά; Να πληρώνονται καλύτερα; Μήπως γιατί η ενσωμάτωση σε μια χώρα, όταν δεν μιλάς τη γλώσσα της, δεν είναι ενσωμάτωση; “Τι ακροδεξιά, φασιστικά πράγματα είναι αυτά!” θα τον αποπήραν οι υπόλοιποι. Αρκούν τα Τούρκικα και τα Παστού. Θα ρωτάνε τον ιμάμη του Βερολίνου και θα τους εξηγεί ό,τι χρειάζονται. Η Λάμια Κάντορ (Lamya Kaddor) του Κόμματος των Πρασίνων (που συμμετέχει στον κυβερνητικό συνασπισμό) βρήκε τη λύση: θα μάθουν τα Γερμανικά στη δουλειά! Το γιατί δεν τα έχουν μάθει ακόμα οι μετανάστες του ’60 και του ’70 που όντως δούλευαν και δεν ζούσαν από τα επιδόματα, δεν είναι ένα ερώτημα που εντάσσεται στις οικολογικές ευαισθησίες της.
Κάποιος άλλος ρώτησε: “Κι αν δεν θέλουν να πάρουν τη γερμανική υπηκοότητα; Αν προτιμούν να έχουν π.χ. την τουρκική για να ψηφίζουν τον Ερντογάν;” “Κανένα πρόβλημα”, απάντησε το “Συμβούλιο Εμπειρογνωμόνων για την Ένταξη και τη Μετανάστευση” (Sachverständigenrat für Integrationund Migration). Θα έχουν διπλή: και Γερμανική και Τουρκική. Στην Τουρκία θα ψηφίζουν τον Ερντογάν, και στη Γερμανία εμάς που τους ενσωματώσαμε, σκέφτηκαν πονηρά οι σοσιαλιστές. Οπότε, πλέον, η διπλή υπηκοότητα, που μέχρι τώρα ήταν πολύ δύσκολο να την έχει κάποιος στη Γερμανία, και εντελώς αδύνατον για ανθρώπους με καταγωγή εκτός Ε.Ε., θα γίνει ο κανόνας. “Αναγνωρίζουμε επιτέλους την πραγματικότητα της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων με μεταναστευτικό υπόβαθρο”, δήλωσε η Ρεμ Αλαμπαλί–Ράντοβαν (Reem Alabali-Radovan), η Eπίτροπος για τη Μετανάστευση, τους Πρόσφυγες, την Ένταξη και τον Αντιρατσισμό. Η Alabali-Radovan, η οποία γεννήθηκε το 1990 στη Μόσχα από Ιρακινούς γονείς (μετανάστευσαν στη Γερμανία το 1996) και ανήκει στην ακροαριστερή πτέρυγα (Parlamentarische Linke) των σοσιαλιστών του SPD, πρόσθεσε ότι “το να έχεις δύο διαβατήρια είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο”. Και ξεσπάθωσε: “Είμαστε περισσότεροι από 20 εκατομμύρια όσοι έχουμε μεταναστευτικό υπόβαθρο και μένουμε εδώ. Αυτή η χώρα ανήκει σε όλους μας και δεν θα αφήσουμε να μας την πάρουν.”Δεν διευκρίνισε ποιος προσπαθεί να της την πάρει, αλλά μάλλον θα εννοούσε τους γηγενείς Γερμανούς με μη μεταναστευτικό υπόβαθρο, που δεν χαίρονται καθόλου βλέποντας να γίνονται ξένοι στο ίδιο τους το σπίτι.
Όμως, χαρούμενη ήταν η Υπουργός Εσωτερικών, Νάνσι Φέιζερ (Nancy Faeser): “Η μεταρρύθμισή μας είναι μια δέσμευση για μια σύγχρονη Γερμανία. Δημιουργούμε έναν σύγχρονο νόμο για τη μετανάστευση που αποδίδει δικαιοσύνη στην ποικιλόμορφη κοινωνία μας. Ήταν καιρός να γίνει αυτό”, δήλωσε. “Η Γερμανία εξαρτάται από τη μετανάστευση των ανθρώπων που θέλουν να εργαστούν εδώ”, είπε, εκφράζοντας τη δική του οπτική, ο Στέφαν Τόμι (Stephan Thomae), κοινοβουλευτικός ηγέτης των Φιλελεύθερων Δημοκρατών (FDP). “Γι’ αυτό δίνουμε τη δυνατότητα ταχύτερης πολιτογράφησης για όσους κάνουν προσπάθεια, είναι καλά ενσωματωμένοι και μπορούν να σταθούν οικονομικά στα πόδια τους”. Το ότι ο νόμος κάνει ακριβώς το αντίθετο, δίνοντας τη δυνατότητα ταχύτερης πολιτογράφησης, σε όσους δεν μπορούν ή δεν θέλουν να ενσωματωθούν και αδιαφορώντας για το αν στέκονται οικονομικά στα πόδια τους ή αν στηρίζονται από επιδόματα, δεν φαίνεται να τον απασχολεί. “Αυτές οι συζητήσεις έγιναν στις πλάτες ανθρώπων που έζησαν και εργάστηκαν στη Γερμανία για πολλά χρόνια, αλλά ποτέ δεν τους επετράπη να ανήκουν πλήρως εδώ. Η μεταρρύθμισή μας τους δείχνει: Ανήκετε στη Γερμανία!” σιγοντάρησε η Φέιζερ. Το ότι, παρά τις πολλές δεκαετίες που ζουν στη Γερμανία, χιλιάδες Τούρκοι δεν ενδιαφέρθηκαν να αποκτήσουν την παραμικρή σχέση με τη γερμανική κοινωνία είναι κάτι που η Φέιζερ ερμηνεύει με την αντιστροφή αιτίου – αιτιατού: μα, είναι επειδή δεν είχαν τη γερμανική υπηκοότητα!
Υπάρχουν και άλλοι που βλέπουν θετικά τον νέο νόμο. Οι επιχειρήσεις παραπονούνται εδώ και καιρό για έλλειψη εργαζομένων. Το Γερμανικό Οικονομικό Ινστιτούτο υπολόγισε ότι περίπου 630.000 θέσεις εργασίας έμειναν ακάλυπτες το 2022, επειδή, όπως σε όλη την Ευρώπη, και στη Γερμανία τα πλουσιοπάροχα κοινωνικά επιδόματα αποτελούν αντικίνητρο για εργασία. Η κυβέρνηση ελπίζει ότι η νέα νομοθεσία, η οποία θα τεθεί σε ισχύ τον Απρίλιο (πρέπει πρώτα να εγκριθεί από το Συμβούλιο των Κρατιδίων και να υπογραφεί από τον πρόεδρο), θα βοηθήσει στην προσέλκυση περισσότερων εργατών. Ακόμα και όσοι δεν έχουν πάρει άσυλο, αλλά έκαναν αίτηση έως τις 29 Μαρτίου 2023, μπορούν να ενταχθούν στην αγορά εργασίας. Το ότι αυτό θα δημιουργήσει ένα νέο ρεύμα εισβολέων, που, μέσω Ελλάδας και Ιταλίας, θα προσδοκούν να γίνουν σε λίγα χρόνια Γερμανοί, προφανώς δεν πέρασε από το μυαλό των κυβερνητικών βουλευτών. Συμφωνεί και η Φέιζερ, λέγοντας ότι ο νέος νόμος ήταν απαραίτητος για να ανταγωνιστεί η Γερμανία τις ΗΠΑ και τον Καναδά στην προσέλκυση ειδικευμένου εργατικού δυναμικού. Πού βρίσκεται τώρα αυτό το δυναμικό; Ίσως κάνει μεταπτυχιακό στην κβαντομηχανική στο Μπαγκλαντές και στην Υεμένη.
Κατά τη διάρκεια της κοινοβουλευτικής συζήτησης, ο Μάρτιν Ρόουζμαν (Martin Rosemann) από το SPD ατένισε το μέλλον, ως πραγματιστής: “Οι καλά καταρτισμένοι νέοι από όλο τον κόσμο δεν κάνουν ακριβώς ουρές για να έρθουν να εργαστούν στη Γερμανία”, είπε. “Πρέπει να τους προσελκύσουμε και να τους δώσουμε την προοπτική της γερμανικής ιθαγένειας.” Βέβαια, ανάμεσα στους 95.000 που ζήτησαν το 2023 άσυλο με προέλευση τη Συρία, τους 55.000 από την Τουρκία, τους 48.000 από το Αφγανιστάν και τους χιλιάδες άλλους από το Ιράν, το Ιράκ και τις χώρες της Αφρικής, ελάχιστοι είναι καλά καταρτισμένοι, αλλά ποιος νοιάζεται για λεπτομέρειες; Αν υπάρξει κίνητρο θα έρθουν και αυτοί. (Οι αιτήσεις ασύλου, το 2023, ξεπέρασαν τις 300.000. Είναι ο υψηλότερος αριθμός μετά το ρεκόρ του 2016, με 745.545 αιτήσεις.)
Για να βοηθήσουν τους “εξειδικευμένους” κατάργησαν και την προϋπόθεση της αναγνώρισης του πτυχίου τους. Τέλειωσες κάτι που μοιάζει με Πανεπιστήμιο στην Μπουρκίνα Φάσο και έχεις δύο χρόνια προϋπηρεσία; Πιάνεις αμέσως δουλειά ως πτυχιούχος στο Αμβούργο! Κι αν δεν έχεις προϋπηρεσία; Και γι΄αυτό υπάρχει λύση! Ονομάζεται “Κάρτα Ευκαιρίας” και επιτρέπει σε αλλοδαπούς, που δεν έχουν ακόμη δουλειά, να έρθουν στη Γερμανία για ένα χρόνο για να βρουν. Κι αν δεν βρουν; Δεν πειράζει! Η “Κάρτα Ευκαιρίας” επιτρέπει και την περιστασιακή εργασία έως και 20 ώρες την εβδομάδα, καθώς και τη δοκιμαστική εργασία. Ακόμα και όσους βρίσκονται στη χώρα με τουριστική βίζα, αν θέλουν να πιάσουν δουλειά, ο νόμος τους αγκαλιάζει και τους μονιμοποιεί. Το πώς γίνεται να ψάχνεις, θεωρητικώς, για εξειδικευμένους τεχνίτες ή επιστήμονες αλλά όταν έρθει κάποιος, υποτίθεται, τέτοιος, να κάνει “δουλειές του ποδαριού” δεν το εξήγησαν οι Γερμανοί νομοθέτες.
Η αντιπολίτευση βρέθηκε σε δύσκολη θέση. Έχουν λερωμένη τη φωλιά τους, γιατί αυτοί ήταν, επί Μέρκελ, που διαφήμιζαν το “ανοίξαμε και σας περιμένουμε”. Και με δεδομένα τα συμπλέγματα ενοχής για το ναζιστικό παρελθόν της Γερμανίας, που διατρέχουν όλο το πολιτικό φάσμα,δεν μπόρεσαν να αντιτάξουν σθεναρή αντίσταση στη λαϊκίστικη μομφή των αριστερών, πως όσοι αντιδρούν υποστηρίζουν μια κοινωνία με πολίτες α’ και β΄κατηγορίας, όπως ήθελαν οι ναζί! Μάλιστα, ο 31χρονος βουλευτής των Χριστιανοδημοκρατών, Φίλιπ Άμτορ (Philipp Amthor) υπερακόντισε τους κυβερνητικούς: “όποιος εμφανίζει μια εικόνα της ανθρωπότητας που αναγνωρίζει πολίτες πρώτης και δεύτερης κατηγορίας, όποιος διαχωρίζει τους πολίτες του κράτους με βάση εθνοτικές ομάδες βρίσκεται σε πόλεμο με την ελεύθερη και δημοκρατική μας τάξη πραγμάτων κατά τόπο αηδιαστικό που αγνοεί την ιστορία!”.
Ωστόσο ακούστηκαν, και στο κοινοβούλιο και στον δημόσιο λόγο, κάποια αντεπιχειρήματα. Οι Χριστιανοδημοκράτες (CDU) υποστήριξαν ότι το νομοσχέδιο “αγνοεί τα προβλήματα ένταξης” και μοιράζει τη γερμανική υπηκοότητα σε τιμή ευκαιρίας. “Το να πολιτογραφούνται οι πάντες τόσο εύκολα δεν προωθεί την ενσωμάτωση, αλλά την απομακρύνει ακόμα περισσότερο, διότι δεν θα έχουν κίνητρα”, προειδοποίησε ο Αλεξάντερ Ντόμπριντ (Alexander Dobrindt), της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης(CSU). Θα είναι Γερμανοί στα χαρτιά, αλλά θα είναι στην ουσία υπήκοοι των εθνοτικών γκέτο που υπάρχουν πια σε όλες τις ευρωπαϊκές πόλεις. Η νομικός Αντρέα Λίντχολτζ (Andrea Lindholz) του CSU, προειδοποίησε ότι η χαλάρωση των κριτηρίων για τη γνώση της γερμανικής γλώσσας ευνοεί εργαζομένους με χαμηλή εξειδίκευση και σε συνδυασμό με το άνοιγμα ευκαιριών για τους αιτούντες άσυλο θα μετατρέψει τη Γερμανία σε ένα παγκόσμιο γραφείο ευρέσεως εργασίας που θα χρηματοδοτεί ο Γερμανός φορολογούμενος.
Την εντονότερη αντίδραση εξέφρασε το AfD, το οποίο δεν θεωρεί λύση τη φαντασίωση της ενσωμάτωσης, αλλά την απέλαση. Είναι το κόμμα που εμφανίζει αλματώδη άνοδο στις δημοσκοπήσεις και όλο το ισλαμόφιλο πολιτικό, δημοσιογραφικό και ακαδημαϊκό σύστημα χαρακτηρίζει ως “ακροδεξιό” και προσπαθεί να του απαγορέψει τη συμμετοχή στις εκλογές. Ο Νόρμπερτ Κλαινβέχτερ (Norbert Kleinwächter) του AfD, διακωμώδησε το σχέδιο νόμου, λέγοντας: “Αυτό που έχετε συγκεντρώσει σε ένα νομοσχέδιο 100 σελίδων θα μπορούσε να συνοψιστεί σε μια φράση: Όλοι μπαίνουν και δεν διώχνουμε κανέναν”. “Μα, τι λέτε τώρα!”, απάντησε η κυβέρνηση. “Θα επιταχύνουμε τις απελάσεις ανεπιθύμητων μεταναστών.” Πόσοι, όμως, από τους περυσινούς 300.000 θεωρήθηκαν ανεπιθύμητοι; Περίπου 600! Για τους υπόλοιπους στρώθηκε το κόκκινο χαλί της υποδοχής με την προοπτική της γερμανικής υπηκοότητας το 2028.
Στην ομοσπονδιακή Βουλή, ο συναρχηγός του SPD, Λαρς Κλινγκμπάιλ (Lars Klingbeil) υπερασπιζόμενος την κυβερνητική πολιτική “ενσωμάτωσης”, άστραψε και βρόντηξε κατά του AfD:” Λέω με κάθε σαφήνεια στο AfD ότι αυτοί (Σ.Σ. εννοώντας όσους συμφωνούν με την υπάρχουσα μεταναστευτική πολιτική) είναι η πλειοψηφία σε αυτήν τη χώρα, αυτή είναι η σύγχρονη Γερμανία. Μια Γερμανία που υπάρχει στην ποικιλομορφία της, η Γερμανία στην οποία ζούμε, μια Γερμανία που εσείς του AfD μισείτε, και μια Γερμανία, την οποία θα υπερασπιστούμε”. Ίσως θα έπρεπε να ενδιαφερθεί για τα αποτελέσματα της ποικιλομορφίας σε κράτη που προηγούνται μερικές δεκαετίες στο πολυπολιτισμικό πείραμα. Για το πώς λειτούργησαν στην ποικιλομορφία οι ίδιοι οι “ποικιλόμορφοι” στη Μεγ. Βρετανία, τη Γαλλία, το Βέλγιο, που, λόγω αποικιών, δεν είχαν καν το πρόβλημα της υπηκοότητας. Ίσως θα έπρεπε να ρωτήσει και τους Σουηδούς, να τον ενημερώσουν. Αλλά έτσι είναι οι Γερμανοί. Όπου οι άλλοι απέτυχαν, αυτοί θα τα καταφέρουν.
Απαντώντας στον Κλινγκμπάιλ, ο βουλευτής του AfD Μπερντ Μπάουμαν (Bernd Baumann) υποστήριξε ότι οι απελάσεις που προτείνει το κόμμα του “δεν αντιτάσσονται στον νόμο και στο Σύνταγμα, αντιθέτως είναι η εφαρμογή του νόμου και του Συντάγματος. Εμείς είμαστε οι υπερασπιστές του κράτους δικαίου κι εσείς οι αντίπαλοί του”.
Στις δημοσκοπήσεις, το AfD εμφανίζεται δεύτερο πίσω από τους Χριστιανοδημοκράτες και πάνω από τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού (SPD, Πράσινοι, FDP), αντλώντας δύναμη κυρίως από τις περιφέρειες της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, εκεί δηλαδή που έζησαν τον ολοκληρωτισμό στο πετσί τους και μπορούν να αναγνωρίσουν την ομοιότητα της ισλαμικής με τησταλινική τρομοκρατία. Τον Σεπτέμβριο πρόκειται να διεξαχθούν τοπικές εκλογές στα ανατολικά κρατίδια του Βρανδεμβούργου, της Σαξονίας και της Θουριγγίας και ο Σολτς, του οποίου η δημοτικότητα βρίσκεται στα τάρταρα, τρέμει το αποτέλεσμα διότι μπορεί να σημάνει το τέλος της καριέρας του.
Κάποιοι του CDU σκέφτηκαν τις ογκωδέστατες διαδηλώσεις υπέρ της Χαμάς στη Γερμανία από τους υποψήφιους “Γερμανούς υπηκόους με μεταναστευτικό υπόβαθρο”, όπως ονομάζει η πολιτική ορθότητα τους εισβολείς και αναρωτήθηκαν: είναι δυνατόν άνθρωποι που επιδοκιμάζουν τις σφαγές και τους βιασμούς Ισραηλινών πολιτών να μην ελέγχονται για αντισημιτισμό, όταν ένας Γερμανός πάει κατευθείαν στη φυλακή, αν αμφισβητήσει το ολοκαύτωμα; Και κατέθεσαν μια τροπολογία που θα απαιτούσε από τους νεοφώτιστους Γερμανούς (μουσουλμάνους στη συντριπτική τους πλειονότητα) να υπογράψουν μια δήλωση που θα επιβεβαίωνε το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ. Τότε ανέλαβαν δουλειά οι “θεωρητικοί του φιλελευθερισμού”: Τι πράγματα είναι αυτά; Είναι δυνατόν να ζητάμε πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων; Οπότε την απέσυραν, αντικαθιστώντας την με μια φλου ρήτρα που λέει ότι οι κάθε λογής Ρασίντ και Αμπντουλάχ πρέπει να αναγνωρίσουν την “ειδική ιστορική ευθύνη” της Γερμανίας για την προστασία του εβραϊκού πληθυσμού και ότι “αντισημιτικές ενέργειες” θα ήταν ασυμβίβαστες με τον όρκο για σεβασμό του Συντάγματος της Γερμανίας. Πώς ορίζονται νομικώς οι αντισημιτικές ενέργειες; Και τι θα συμβεί αν ο Αμπντουλάχ συμμετάσχει σε διαδήλωση υπέρ της Χαμάς; Αν ενταχθεί σε ισλαμιστικά δίκτυα; Αν έχει μαζί με τη γερμανική και την παλαιστινιακή υπηκοότητα, και στην πατρίδα του υποστηρίζει την εξαφάνιση του Ισραήλ; Θα είναι αυτά αίτια αφαίρεσης της γερμανικής υπηκοότητας; Οι ερωτήσεις υποβλήθηκαν στον καθηγητή Χάνς Φορλέντερ (Hans Vorländer), επικεφαλής του “Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων για την Ένταξη και τη Μετανάστευση” και υπέρμαχο της διπλής υπηκοότητας. Εκείνος ξερόβηξε και αναγνώρισε πως ο νόμος δεν είναι σαφής. Κι όταν τον ρώτησαν τι θα συμβεί αν τα παιδιά και τα εγγόνια των μεταναστών θελήσουν να κρατήσουν την υπηκοότητα της καταγωγής τους, ξαναξερόβηξε και παραδέχθηκε πώς αυτό, ναι, θα μπορούσε να αποτελέσει πρόβλημα. Και η λύση; Άσ’το γι’ αργότερα! Βλέποντας και κάνοντας! (Η Ελλάδα, τελικά, εξακολουθεί να εξάγει… πολιτισμό!)
Ωστόσο, υπάρχει κάποιος που τρίβει τα χέρια του από ενθουσιασμό για τον νέο νόμο. Δεν βρίσκεται στη Γερμανία και δεν προσδοκά να αποκτήσει τη γερμανική υπηκοότητα. Λέγεται Ερντογάν. Με τις διευκολύνσεις του νόμου, 2,5 εκατομμύρια μετανάστες, στην πλειονότητά τους μουσουλμάνοι, θα αποκτήσουν το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι στις προσεχείς ευρωεκλογές. Θα άφηνε ο Σουλτάνος να πάει χαμένη τέτοια ευκαιρία;
Κι έτσι, στήθηκε σε χρόνο dt το πρώτο απροκάλυπτα γερμανοτουρκικό κόμμα, παρακλάδι του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του Ερντογάν. Εκτός από τους μυστικούς του πράκτορες, που ως “κατατρεγμένοι πρόσφυγες” δουλεύουν χρόνια για την επικράτηση του Ισλάμ στο ευρωπαϊκό έδαφος, ο Ερντογάν έστειλε στη Γερμανία στελέχη του AKP που βοήθησαν στην ίδρυση του νέου κόμματος, το χρηματοδότησαν και εκπαίδευσαν τους Γερμανότουρκους της ηγετικής ομάδας. Το όνομα αυτού: “Δημοκρατική Συμμαχία για τη Διαφορετικότητα και την Αφύπνιση” (Demokratische Allianz für Vielfaltund Aufbruch – DAVA)! Ο αρχηγός της DAVA, Τεϊφίκ Οζτσάν (Teyfik Özcan), δήλωσε ότι το κόμμα θα “εγκατασταθεί σε εθνικό επίπεδο”, συμμετέχοντας και στις εθνικές εκλογές. Μια άλλη ηγετική προσωπικότητα του κόμματος, ο Φατίχ Ζινγκάλ (Fatih Zingal), είπε ότι στόχος τους είναι να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των “ανθρώπων με ξένες ρίζες” και να ηγηθούν της εκστρατείας κατά του “αντιμουσουλμανικού ρατσισμού”! Το ότι το DAVA είναι ένα κόμμα, μόνο από μουσουλμάνους, και μάλιστα όχι από όλους τους μουσουλμάνους, αλλά αποκλειστικά από τους ισλαμιστές που ακολουθούν την ιδεολογική γραμμή του Ερντογάν, προφανώς δεν θεωρείται ρατσιστικό ούτε από την αρχηγική του ομάδα (όλα “λουλούδια” του διεθνούς ισλαμιστικού κινήματος) αλλά ούτε κι από την… ανοιχτόκαρδη γερμανική νομοθεσία.
Το τι θα συμβεί στη συνέχεια είναι πολύ εύκολο να το προβλέψουμε. Το πολιτικό τοπίο της Γερμανίας αλλάζει για πάντα. Κλιμακώνοντας το σχέδιο εξισλαμισμού της Ευρώπης με όπλο τη μετανάστευση και τις κοιλιές των γυναικών τους, οι νεοτζιχαντιστές θα εκμεταλλευτούν τις ψήφους των ομοϊδεατών τους νεοΓερμανών “με μεταναστευτικό υπόβαθρο” για να αποκτήσουν θεσμική δύναμη, ως εκλεγμένοι εκπρόσωποι του… γερμανικού λαού και να εισχωρήσουν ακόμα περισσότερο στα κέντρα λήψης αποφάσεων και, φυσικά, στην Ευρωβουλή και στην Bundestag.
Παίζοντας με τις εύθραυστες κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες, το DAVA θα γίνει ο DAVAτζής της γερμανικής πολιτικής ζωής. Οι ισλαμιστές θα πιέζουν για ακόμη πιο εύκολες διαδικασίες πολιτογράφησης, για αλλαγές στα σχολικά εγχειρίδια ώστε “να αντικατοπτρίζουν την ισλαμική άποψη”, για αίθουσες προσευχής σε σχολεία και κυβερνητικά κτήρια, για διάλειμμα προσευχής σε δημόσιους οργανισμούς και ιδιωτικές επιχειρήσεις, για διαχωρισμό ανδρών και γυναικών σε κολυμβητήρια και γυμναστήρια, για περισσότερους ισλαμικούς μεντρεσέδες (υπάρχουν ήδη πάνω από 800 με 55.000 μαθητές), για μείωση της ηλικίας γάμου των κοριτσιών, για ποινικοποίηση της βλασφημίας, για αυστηροποίηση των ποινών για τη λεγόμενη “ρητορική μίσους” που σήμερα σε καταδικάζει ακόμα και για ένα αρνητικό σχόλιο για το Ισλάμ στο διαδίκτυο, για καθιέρωση των προϊόντων χαλάλ, για ηπιότερη νομική αντιμετώπιση των “εγκλημάτων τιμής”, για περισσότερα τζαμιά (υπάρχουν ήδη πάνω από 2.500), για μεγάφωνα που θα μεταδίδουν το κάλεσμα του μουεζίνη σε κάθε γειτονιά, για ένταξη των ισλαμικών εορτών στο εθνικό εορτολόγιο και τις δημόσιες αργίες, για αναγνώριση της σαρίας ως παράλληλου νομικού συστήματος, για πινακίδες ακόμα και στα δάση που θα δείχνουν την κατεύθυνση της Μέκκας ώστε να μπορούν οι πιστοί να προσεύχονται… σωστά, για απάλειψη οποιουδήποτε χριστιανικού στοιχείου από την παράδοση και τα έθιμα της Γερμανίας ,με όλα τα κόμματα, πλην του AfD, να διαγκωνίζονται για το ποιο θα είναι το πλέον ισλαμόφιλο για να κερδίσει τις ψήφους των μουσουλμάνων Γερμανών, οι οποίες, τελικά, θα πηγαίνουν μονοκούκι στο DAVA! Σε λίγα χρόνια το DAVA θα ανεβάζει και θα κατεβάζει κυβερνήσεις ανάλογα με τη στάση τους απέναντι στην πολιτική της Τουρκίας.
Όλα αυτά θα σφραγίσουν τη μετατροπή της Ευρώπης σε Ισλαμικό Προτεκτοράτο, αρχικά, και Ισλαμικό Χαλιφάτο όταν τα δημογραφικά δεδομένα το επιτρέψουν, με δημοκρατικές διαδικασίες. Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα μνημονεύουν τη 19η Ιανουαρίου 2024 ως μια ημερομηνία αντίστοιχης σημασίας με την 14η Οκτωβρίου 1529, όταν οι Τούρκοι ηττήθηκαν και έλυσαν τη Β’ πολιορκία της Βιέννης. Μόνο που τώρα, το αποτέλεσμα θα είναι ακριβώς το αντίθετο, και μάλιστα χωρίς να ανοίξει μύτη. Εκτός, βέβαια, από τους δεκάδες Γερμανούς που έχουν χάσει και θα συνεχίσουν να χάνουν τη ζωή τους σε τυφλές επιθέσεις φανατισμένων ισλαμιστών και τις εκατοντάδες Γερμανίδες που έχουν πέσει θύματα βιασμών και θα συνεχίσουν να βιάζονται. Πλέον, όμως, όλα αυτά τα εγκλήματα θα διαπράττονται από… Γερμανούς υπηκόους, στους οποίους η Δικαιοσύνη θα αναγνωρίζει “ψυχολογικά προβλήματα” και οι πολιτικοί θα αυτομαστιγώνονται γιατί “δεν τους αγκαλιάσαμε όσο έπρεπε”! (Ναι, αυτή ήταν η άποψη που εξέφρασαν οι “προοδευτικοί”, μετά το τσουνάμι σεξουαλικών επιθέσεων και βιασμών από μετανάστες σε πολλές γερμανικές πόλεις την πρωτοχρονιά του 2016!) Κι αν κάποιος τολμήσει να επισημάνει ότι οι θύτες ήταν εισβολείς που έγιναν Γερμανοί με διαδικασίες fast track, θα διώκεται ως ρατσιστής, ισλαμοφοβικός ακροδεξιός.
Αποχαιρέτα την, αγαπητέ αναγνώστη, την Ευρώπη που χάνεις. Αυτοκτονεί, σε ζωντανή μετάδοση από τα κοινοβούλια των χωρών της.
Θάνος Τζήμερος: επιχειρηματίας, πρώην πρόεδρος της “Δημιουργίας Ξανά”