Η κυοφορούμενη πρωτοβουλία της κυβέρνησης για αποκλεισμό από τις εκλογές του φυλακισμένου για τη σύσταση εγκληματικής συμμορίας ακροδεξιού πολιτικού, κινείται σύμφωνα με το γράμμα του συντάγματος και είναι στο σωστή κατεύθυνση.
Το σύνταγμα σύμφωνα με το άρθρο 51 προβλέπει τα εξής: “O νόμος δεν μπορεί να περιορίσει το εκλογικό δικαίωμα παρά μόνο αν δεν έχει συμπληρωθεί κατώτατο όριο ηλικίας ή για ανικανότητα δικαιοπραξίας ή ως συνέπεια αμετάκλητης ποινικής καταδίκης για ορισμένα εγκλήματα”.
Τα ερωτήματα που προκύπτουν αφορούν τους πιθανούς αντ’ αυτού υποψήφιους. Δηλαδή, πώς μπορεί να εμποδιστούν να συμμετάσχουν στις εκλογές, πρόσωπα που δεν ενέχονται και δεν κατηγορούνται για οποιοδήποτε έγκλημα αλλά εκφράζουν τις ίδιες απόψεις με αυτούς που κατηγορούνται ή ακόμη χειρότερα, λειτουργούν ως ενεργούμενα αυτών;
Αν στους δεύτερους επιτραπεί να εισέλθουν στη Βουλή θα έχουμε επανάληψη του μεταπολεμικού φαινομένου όπου το ΚΚ ενώ ήταν παράνομο και πολλά στελέχη βρίσκονταν στις φυλακές για εγκλήματα κατά τη διάρκεια της προσπάθειας κατάληψης της εξουσίας με πραξικόπημα που οδήγησε στον εμφύλιο, άλλα στελέχη δημιούργησαν την ΕΔΑ η οποία μάλιστα το 1958 με κάτι λιγότερο από 25% κατέλαβε τη δεύτερη θέση…
Κανένας δεν μπορεί να αποκλείσει κάποιον από τις εκλογές γιατί δεν πιστεύει στην κοινοβουλευτική δημοκρατία και επιδιώκει την κατάργησή της αρκεί να μην παραβιάζει τους νόμους. Κάποιος μπορεί να υποστηρίζει ό,τι θέλει αλλά ας μην προβαίνει σε πράξεις υλοποίησης.
Σε δημοκρατίες όπως η Ελλάδα, κάποιος μπορεί να καταργήσει το δημοκρατικό πολίτευμα αρκεί να έχει σε δυο συνεχόμενες κοινοβουλευτικές περιόδους την απαραίτητη πλειοψηφία ώστε να αλλάξει το σύνταγμα ανάλογα…
Κάθε άλλη προσπάθεια που συνιστά βίαιη αλλοίωση του πολιτεύματος είναι παράνομη και τιμωρείται. Οι περισσότεροι από τους τελευταίους που το έπραξαν πέθαναν στην φυλακή.
Η περίπτωση του ΚΚ που αντιδρά στην παρεμπόδιση του “Κόμματος Κασιδιάρη” και των πιθανών παραφυάδων του θυμίζει την παροιμία: “Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί”.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση: “Το ΚΚΕ δεν πρόκειται να δεχτεί ρυθμίσεις που προχωρούν σε επικίνδυνες γενικεύσεις, αφήνοντας χώρο και για την απαράδεκτη θεωρία των δύο άκρων που εξισώνει τη φασιστική με την κομμουνιστική ιδεολογία και δράση.
Ούτε φυσικά θα συμφωνήσει να ελέγχεται σε κάθε εκλογική μάχη από τον Άρειο Πάγο η λειτουργία και η δράση του και να εξαρτάται από αυτόν τον έλεγχο η συμμετοχή του στις εκλογές. Αυτοί οι επικίνδυνοι δρόμοι ανοίγονται με την επίσημη πολιτική και το θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ, που αξιοποιείται ήδη για να απαγορευτούν σε μια σειρά χώρες κομμουνιστικά κόμματα και νεολαίες, κομμουνιστικά σύμβολα κλπ…”
Το ΚΚ θεωρεί πως μόνο οι ακροδεξιοί εχθροί της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας πρέπει να τιμωρούνται. Το ΚΚ το υποστηρίζει αυτό, γιατί το ίδιο, με βάση τις καταστατικές αρχές, δεν έχει αποκηρύξει την κατάληψη της εξουσίας δια της βίας. Αν το έκανε αυτό θα απομακρυνόταν από μια από τις βασικές αρχές της μαρξιστικής- λενινιστικής ιδεολογίας.
Κανένας δεν μπορεί να τιμωρήσει το ΚΚ επειδή θεωρητικά επαγγέλλεται τη βίαιη κατάληψη της εξουσίας και την κατάργηση της δημοκρατίας, όπως δεν μπορεί να απαγορεύσει την κυκλοφορία χιλιάδων βιβλίων που υποστηρίζουν θεωρητικά παράνομες πράξεις. Οι πράξεις συνιστούν εγκλήματα και διώκονται όχι οι απόψεις…
Κάτι ανάλογο με το ΚΚ υποστηρίζει και ο ΣΥΡΙΖΑ:
“- Η νομοθετική πρόταση να είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα. Η τροπολογία που έχει δει το φως της δημοσιότητας, εγείρει σοβαρά ζητήματα αντισυνταγματικότητας, που μπορεί να έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα από το επιδιωκόμενο.
– Η νομοθετική πρόταση να είναι σαφής για τους νεοναζί και να μην ανοίγει κερκόπορτα για διευρυμένες ερμηνείες και εξίσωση του ναζισμού με οποιαδήποτε άλλη πολιτική ιδεολογία…”
Τουτέστιν, οι ακροδεξιοί να διώκονται αλλά όχι οι ακροαριστεροί και επιδιώκουν τα ίδια πράγματα με τα ίδια παράνομα μέσα…
Υπάρχουν όμως και άλλες σκοπιμότητες. Η απαγόρευση της συμμετοχής ενός ακροδεξιού μορφώματος μειώνει τις διαρροές ψήφων προς τα δεξιά ενώ επίσης αλλάζει τον αριθμό των κομμάτων που θα μείνουν εκτός Βουλής, γεγονός που επηρεάζει το όριο επίτευξης αυτοδυναμίας.
Ορισμένοι αναλυτές υποστηρίζουν πως υπάρχει και το ενδεχόμενο οι ακροδεξιοί ψηφοφόροι του κόμματος που δεν θα επιτραπεί να συμμετάσχει στις εκλογές, για λόγους εκδίκησης, να μετακινηθούν και να ψηφίσουν τους αντιπάλους της κυβέρνησης…
Από τη σκοπιά αυτή θα έχουν ενδιαφέρον οι μεταβολές στις θέσεις των κομμάτων προσεχώς. Ας μην ξεχνάμε επίσης πως κατά τη διάρκεια των μνημονίων και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ η ακροδεξιά και η ακροαριστερά συνυπήρξαν ομαλά προς χάριν της νομής των προνομίων της εξουσίας…
Τέλος, στην Ελλάδα το σύνταγμα είναι αρκετά φιλελεύθερο σε σχέση με τους εχθρούς της δημοκρατίας. Στη Γερμανία π.χ. το σύνταγμα προβλέπει την απαγόρευση κομμάτων, τα οποία, “σύμφωνα με τους στόχους τους και τη συμπεριφορά των οπαδών τους αποβλέπουν στην αλλοίωση ή την ανατροπή του φιλελεύθερου δημοκρατικού πολιτεύματος, ή τη διακινδύνευση της υπόστασης της Ομοσπονδιακής Γερμανίας”…