Μία σύντομη αναδρομή στην ιστορία της Ομογένειας ΗΠΑ, των τελευταίων 30 χρόνων, γιά να γνωρίζουμε, πως, από ποιούς και γιατί, καταστράφηκαν οι Οργανώσεις
Η 31η Μαΐου 1992, είναι ημερομηνία σημαντική γιά τον Ελληνισμό ΗΠΑ. Την ημέρα εκείνη, περίπου 70.000 Ομογενείς βασικά από την ανατολική ακτή ΗΠΑ, συμμετείχαν στην μεγάλη διαδήλωση στην Ουάσιγκτον, γιά την μη αναγνώριση των ”Σκοπίων” με όνομα ”Μακεδονία”. Δυναμική η δαδήλωση, με την παρουσία του μακαριστού αρχιεπ. Ιάκωβου, καταγράφηκε στην ιστορία της Ομογένειας, ως η μεγαλύτερη όλων των εποχών.
Λίγους μήνες αργότερα, ο υποψήφιος γιά την προεδρία των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, παραμονές εκλογών Νοεμβρίου 1992, δεσμευόταν δημόσια και ξεκάθαρα ότι δεν θα δεχτεί αναφορά της λέξης ”Μακεδονία” σε όνομα των ”Σκοπίων”.
Δυστυχώς, λίγες ημέρες μετά την ορκωμοσία Κλίντον ως πρόεδρου των ΗΠΑ (20 Ιανουαρίου 1993), οι κινητοποιήσεις και ο αγώνας των Ελλήνων στις ΗΠΑ, προδόθηκαν από την κυβέρνηση Κων/νου Μητσοτάκη. Χρησιμοποιώντας ”επιφανείς” Ελληνοαμερικανούς ως ”εφιάλτες” (π.χ. Μιχ. Δουκάκης, Τζον Κατσιματίδης, Φιλ. Κρίστοφερ, Νίκολας Γκέιτς, ‘Aντριου Μανάτος, ‘Αγγελος Τσακόπουλος, Φώτης Γερασόπουλος της πανΜακεδονκής, Τζον Νάθενας του ”Ελληνοαμερικάνικου Εθνικού Συμβούλιου” κ.ά.), δεχόταν ονομασία με την λέξη ”Μακεδονία” μέσα. Οι ψευτο”ηγέτες” με επιστολή τους -που υπαγορεύτηκε από την κυβέρνηση των Αθηνών- στον πρόεδρο Κλίντον, ζητούσαν ονομασία πΓΔΜ. Αιφνιδιάστηκαν στην Ουάσιγκτον και έβγαλαν τα συμπεράσματά τους γιά τους Ελληνοαμερικανούς ”ηγέτες”. Η συνέχεια, γνωστή.
Η Ομογένεια όμως, προδομένη, απογοητευμένη και αηδιασμένη με την ελληνική κυβέρνηση και τους ψευτο”ηγέτες” της, δεν ασχολήθηκε πάλι.
Από τότε, αρχές 1993, ίσαμε σήμερα, μια σειρά γεγονότων πιστοποιούν γιατί η προδομένη Ομογένεια άρχισε να γυρίζει την πλάτη της στις ομογενειακές Οργανώσεις (Ομοσπονδίες και πανΕνώσεις), στην Αρχιεπισκοπή, στις ελληνικές κυβερνήσεις.
Η διαδήλωση στην Ουάσιγκτον, με την μεγάλη συμμετοχή κόσμου, αιφνιδίασε και ανησύχησε, το τότε κατεστημένο, που είχε συσπειρώσει γύρω της η Αρχιεπισκοπή Αμερικής, αλλά και την ελληνική κυβέρνηση. Παραδοσιακά, Αρχιεπισκοπή και ελληνική κυβέρνηση, ήθελαν και θέλουν την οργανωμένη Ομογένεια ΗΠΑ ”ελεγχόμενη” και ”κατευθυνόμενη”, μέσω ”χρήσιμων ηλίθιων”, δηλ. προεδροπαραγόντων Οργανώσεων.
Η μεγάλη συμμετοχή κόσμου στην διαδήλωση Μαίου 1992, ”άνοιξε την όρεξη” σε ”παράγοντες”, που άρχισαν να βλέπουν τον εαυτόν τους στον καθρέπτη, ως… ”ηγέτες Ομογένειας”. Την περίοδο 1992-1996, ξεφύτρωσαν πολλοί σύλλογοι και ολίγες Ομοσπονδίες-”μαϊμούδες” (π.χ. ”Ομοσπονδία Νήσων Βόρειου Αιγαίου”) σε όλες τις ελληνικές παροικίες ΗΠΑ.
Αιτία και το ”Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού” (ΣΑΕ), γιά το οποίο η ελληνική κυβέρνηση πλήρωνε αδρά, ώστε να κάνουν δωρεάν ”διακοπές” στην Ελλάδα, οι ”αντιπρόσωποι” Οργανώσεων (οι περισσότερες ”μαϊμούδες”), που συμμετείχαν στην πρώτη ιδρυτική ”παγκόσμια συνέλευση” (Θεσσαλονίκη, Δεκ. 1995) και στις 5 που ακολούθησαν, ίσαμε την διάλυση του ΣΑΕ (2010).
Η ίδρυση και η πορεία του ”Ελληνοαμερικάνικου Εθνικού Συμβούλιου”
Λίγο πριν την διαδήλωση Μαίου 1992 στην Ουάσιγκτον, είχαν συνενωθεί -γιά πρώτη φορά- άτυπα, Ομοσπονδίες και πανΕνώσεις από διαφορετικές Πολιτείες (States), γιά την δημιουργία της Οργάνωσης ”Ελληνοαμερικάνικο Εθνικό Συμβούλιο” (ΕΕΣ) υπό μορφή Συνομοσπονδίας. Συμμετείχαν ενεργά στην διαδήλωση.
Στις 22 Φεβρουαριου 1993, το (παναμερικάνικο) ΕΕΣ καταχωρήθηκε νομικά ως μη κερδοσκοπική Οργάνωση στην Πολιτεία Μασσαχουσσέτη, από τον δικηγόρο Δημήτρη Καυκά, που είχε συμμετοχή στο αρχικό στάδιο ίδρυσης του ΕΕΣ.
Από τις πρώτες πράξεις των ”ηγετών” του ΕΕΣ, με πρόεδρο Γιάννη ”Τζον” Νάθενα (που Ιαν. 1993 είχε προσυπογράψει το ”ξεπούλημα” του ονόματος ”Μακεδονία”), ήταν να υποβάλουν ”τα σέβη τους” στον πρωθυπουργό Κων/νο Μητσοτάκη στην Αθήνα και στον πατριάρχη Βαρθολομαίο στην Κων/πολη. Οι ”φωτογραφίες” και η αυτοπροβολή γιά τους προεδροπαράγοντες Ομογένειας ΗΠΑ, ήταν και είναι πάντα το πρώτο τους μέλημα.
Στην πορεία, διέπραξαν το μόνιμο και βασικό λάθος κάθε ομογενειακής Οργάνωσης, που ναι μεν λέγει ότι θέλει ”να προσφέρει”, αλλά ουσιαστικά χρησιμοποιείται γιά αυτοπροβολή και διαπλεκόμενα συμφέροντα ”παραγόντων”: ΔΕΝ ανοίχτηκε στον κόσμο, δεν στηρίχτηκε στους Ομογενείς.
Οι… ”ηγέτες” του, με… ”έπαρση”, έκαναν το μοιραίο, τραγικό λάθος: Λειτουργούσαν το ΕΕΣ ως ”κλειστή λέσχη”, χωρίς επαφή με την βάση, με την Ομογένεια. Οι μόνιμοι αντιπρόσωποι ”προεδροπαράγοντες” των ΄΄καθεστωτικών” Οργανώσεων-μελών (Ομοσπονδίες κ.ά.), ενεργούσαν ως ”Λουδοβίκοι”, χωρίς να μεταφέρουν στις Οργανώσεις τους τι λεγόταν, αποφασιζόταν στο ΕΕΣ και χωρίς, αντίστοιχα, να μεταφέρουν στο ΕΕΣ, τι θα ήθελαν τα μέλη των Oργανώσεων. Ο θεσμός των μόνιμων ”αντιπροσώπων”, που ουσιαστικά εκπροσωπούσαν τον εαυτόν τους, ήταν η καταστροφή γιά το ΕΕΣ, αλλά και γιά τις Ομοσπονδίες.
Aξιοσημείωτο και το γεγονός της καταχώρησης του ΕΕΣ στην Φορολογική Υπηρεσία ΗΠΑ (IRS), ως… ”Ιδιωτικό ‘Iδρυμα” (private foundation)!!! Σε ότι αφορά το απαράδεκτο Καταστατικό του, δεν χρειάζονται σχόλια. Το ΕΕΣ είχε χάσει την φοροαπαλλαγή την περίοδο 2011-2017, επειδή δεν έκανε φορολογικές δηλώσεις (990), από τον χρόνο 2007.
O διάδοχος του Δρ. Νάθενα στην προεδρία του ΕΕΣ, Θεόδωρος Σπυρόπουλος, Ελληνολάτρης, καθιέρωσε το ”δόγμα” της Οργάνωσης: «Οι Οργανώσεις στα της Ομογένειας και η Αρχιεπισκοπή στα της Εκκλησίας». Ο Θ. Σπυρόπουλος το κράτησε ζωντανό, διαθέτοντας και αρκετό χρήμα. Τον διαδέχτηκε όταν έγινε περιφερειάρχης ΣΑΕ (Δεκ. 2006), ο ”άρχων πατριαρχείου” και στέλεχος της πανΚρητικής, Μανώλης Βεληβασάκης (Ιαν. 2007- Μάϊος 2010). Από τότε άρχισε η παρακμή.
Δυστυχώς, οι δύο πρόεδροι της τελευταίας δεκαετίας (Παύλος Κοτρότσιος 2010-2015 και Βασίλης Ματαράγκας), του σε ”κώμα” ΕΕΣ, με την απραξία, ανυπαρξία και δουλοπρέπειά τους σε Αρχιεπισκοπή και π. Καρλούτσο, ικανοποίησαν την διαχρονική επιθυμία της Αρχιεπισκοπής ”νεκρώνοντας”, με σχεδόν μηδενική δραστηριότητα, την παλαιότερα ανεξάρτητη Οργάνωση-Συνομοσπονδία, με αποτέλεσμα να αρχίσουν να φεύγουν από 2012, οι Οργανώσεις-μέλη (Ομοσπονδίες κ.ά.). Ενεργούσαν και ενεργούν ως ”ιδιοκτήτες” της μη ενεργού Οργάνωσης, χωρίς προγράμματα και σχέδια, χωρίς καθαρούς απολογισμούς- λογαριασμούς, χωρίς νομότυπες- καταστατικές Συνελεύσεις, εκλογές κ.ά. Τελευταία δραστηριοποιούνται με… διασπαστικές ενέργειες κατά πρώην Οργανώσεων-μελών.
Επίσης, αυθαίρετα και παράνομα, χωρίς καταστατική γεν. συνέλευση απαρτίας, αλλά σε σύναξη ολίγων, άλλαξαν και το άρθρο του καταστατικού (2017) γιά να έχει ο κ. Ματαράγκας θητεία, όχι δύο χρόνων, αλλά τεσσάρων!!! Bασικό και μοναδικό ”προσόν” του γραφικού, ανεπαρκή πρόεδρου, να ”κολλάει” δίπλα σε πολιτικούς κλπ, γιά φωτογραφίες.
Προτίμησαν να εξυπηρετούν τα συμφέροντα της διαιρετικής Αρχιεπισκοπής, αδιαφορώντας γιά τα συμφέροντα της Ομογένειας, μέρος της οποίας υποτίθεται ότι ”εκπροσωπούν”. Και μόνο η πράξη τους αυτή, μας δείχνει ότι πρέπει να αποβληθουν από ομογενειακές Οργανώσεις, ως επιζήμιοι, της αυτοπροβολής και του ατομικού συμφέροντος.
Στις 20 Μαΐου ’21, ο άσχετος με Ομογένεια αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος, γιά να εξευτελίσει την οργανωμένη Ομογένεια, δέχτηκε σε ”ακρόαση” τους ”ανύπαρκτους” του ΕΕΣ, Ματαράγκα, Κοτρότσιο και Παυλάκο.
Ως τελευταία πράξη του δράματος καταστροφής του ΕΕΣ, καταγράφεται η αψυχολόγητη ενέργεια, μοναδική στην ιστορία της οργανωμένης Ομογένειας ΗΠΑ, του -ελεγχόμενου από τον π. ‘Αλεξ Καρλούτσο- τωρινού πρόεδρου Βασ. Ματαράγκα, να καταθέσει αγωγή (23 Απρ. ’21) σε ομοσπονδιακό Δικαστήριο στην Βοστώνη, εις βάρος όλων των Ομοσπονδιών και ολίγων πανΕνώσεων που έφυγαν από την Οργάνωση, επειδή αμφισβήτησαν την μονιμότητα και νομιμότητα της… καρέκλας του!!! (Είχε πρωτοεκλεγεί πρόεδρος Οκτ. 2015, παράνομα και αντικαταστατικά, όπως πιστοποιεί, εκτός των άλλων και η φορολογική δήλωση στο IRS, χρόνου 2016).
Σήμερα ΕΕΣ δεν υπάρχει ουσιαστικά, ούτε μπορεί να ”αναστηθεί”, επειδή θαύματα δεν γίνονται. Λειτουργεί ως ”ιδιωτική λέσχη” ολίγων ηλικιωμένων πρ. προέδρων Οργανώσεων, που εκπροσωπούν μόνο τον εαυτόν τους και ουδεμία επαφή έχουν με την Ομογένεια, η οποία αγνοεί και την ύπαρξή του.
Οι Ομοσπονδίες-”γηροκομεία” με τους εγκάθετους και τις παρέες τους
Η ολική διαχρονική αποξένωση των ”προεδροπαραγόντων” που ζούσαν και ζουν στον κόσμο τους, από την βάση δηλ. την Ομογένεια, η έλλειψη αμφίδρομης επικονωνίας και επαφής, οδήγησε -όπως ήταν φυσικό και αναμενόμενο- στην ουσιαστική διάλυση των Οργανώσεων. Η απραξία, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι Ομοσπονδίες με μέλη βασικά εθνικοτοπικούς συλλόγους, κατάντησαν ”παραμάγαζα” της διαιρετικής και φιλοχρήματης Αρχιεπισκοπής, μας πιστοποιούν ότι ολοκλήρωσαν τον κύκλο τους από την περασμένη δεκαετία. Και τώρα υπάρχουν ως εταιρίες, υπό μορφή ”λέσχης ολίγων ηλικιωμένων”.
Οι Ομοποσπονδίες, ολοκλήρωσαν τον κύκλο τους πριν 10-15 χρόνια…
(Στο επόμενο, το δεύτερο από τα τρία μέρη: Περί Ομοσπονδιών εθνικοτοπικών κλπ συλλόγων-σωματείων, πανΕνώσεων)
Γ. Λυκ. – kalami.us / Ιούνιος 2021