Μουσουλμάνες στη Δανία διαμαρτύρονται για τον νόμο που ψηφίστηκε πρόσφατα, με τον οποίον θα απομακρύνονται από την δανική επικράτεια αιτητές ασύλου
Η «αυτόνομη» μεταναστευτική-προσφυγική πολιτική της Δανίας και οι προκλήσεις εντός της Ε.Ε.
Νεόφυτος Καρκώτης
Την προηγούμενη εβδομάδα το κοινοβούλιο της Δανίας ενέκρινε νομοσχέδιο βάσει του οποίου οι αιτήσεις ασύλου που υποβάλλονται στη χώρα θα αξιολογούνται, κατ’ ουσία, με τους αιτητές να βρίσκονται εκτός Ευρώπης. Στην πράξη αυτό που δρομολογείται από δανέζικης πλευράς είναι όπως σε συνεργασία με τρίτες χώρες (εκτός Ευρώπης) δημιουργήσει κέντρα υποδοχής αιτητών ασύλου για να μεταφέρει εκεί πρόσωπα που αιτούνται τη χορήγηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας (προσφυγικό, συμπληρωματικής προστασίας κ.ο.κ.).
Ο στόχος είναι η απομάκρυνση των αιτητών ασύλου από την εδαφική επικράτεια της Δανίας και η (μετ)εγκατάσταση τους σε κάποια τρίτη χώρα στην οποία θα διαμένουν εντός των εν λόγω ειδικά διαμορφωμένων κέντρων, υλικοτεχνικά-οικονομικά υποστηριζομένων από τη Δανιά, μέχρι τη λήψη τελικής απόφασης επί των υποθέσεων που τους αφορούν.
Αυτή η εξέλιξη έρχεται να προστεθεί στη πρόσφατη υιοθέτηση μιας νέας, επίσης, προσέγγισης των δανέζικων εθνικών αρχών επί των αιτητών ασύλου ή/και δικαιούχων διεθνούς προστασίας που προέρχονται από τη Συρία. Η νέα προσέγγιση συνίσταται στο ότι τόσο το Κυβερνείο Δαμασκού όσο και το Κυβερνείο της Αγροτικής Δαμασκού θεωρούνται πλέον ασφαλείς περιοχές για επιστροφή, κάτι που έχει οδηγήσει στην απόρριψη αιτήσεων ασύλου αλλά και την ανάκληση καθεστώτων διεθνούς προστασίας που χορηγήθηκαν σε Σύριους με καταγωγή από τις εν λόγω περιοχές. Για αυτό το ζήτημα επιχείρησα μια σύντομη αναλυτική παρέμβαση τον προηγούμενο μήνα (εδώ το λινκ https://www.philenews.com/f-me-apopsi/paremvaseis-ston-f/article/1186331/i-nea-politiki-tis-danias-ga-toys-aitites-asyloy-apo-ti-syria)
Αυτές οι κινήσεις της Δανίας εντάσσονται συνολικά εντός της ευρύτερης στρατηγικής της παρούσας κυβέρνησης για «μηδενικό αριθμό» αιτητών ασύλου (zero asylum-seekers) και σε κάθε περίπτωση αναφύονται προκλήσεις εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι μόνο. Η Κομισιον έχει εκφράσει τις αμφιβολίες της ως προς το κάτα πόσο η νομοθεσία για δημιουργία κέντρων υποδοχής εκτός Δανίας, και Ευρώπης γενικά, είναι συμβατή με το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο της Ε.Ε. (ανησυχίες εκφράστηκαν και από τον ΟΗΕ), και συγκεκριμένα σε ο,τι αφορά τις συνθήκες υποδοχής (απασχόληση, εκπαίδευση, στέγαση κ.λπ.) και τις διαδικασίες ασύλου (εγγυήσεις για ευάλωτα πρόσωπα, ανήλικοι κ.λπ.).
Είναι γεγονός πως αυτή «αυτόνομη» προσέγγιση της Δανίας έρχεται σε μια περίοδο που η Ε.Ε. επιχειρεί να υλοποιήσει ένα Νέο Σχέδιο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο όπως εξαγγέλθηκε πέρσι για μια ολιστική πολιτική επί των μεταναστευτικών/προσφυγικών ροών που περιλαμβάνει ζητήματα: δίκαιου διαμοιρασμού των αιτητών, στήριξη των πρώτων χωρών υποδοχής, μέτρα ενσωμάτωσης κ.λπ. Επίσης, την ίδια στιγμή εντείνονται οι μεταρρυθμιστικές διεργασίες για μετατροπή της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο (EASO) σε αναβαθμισμένη θεσμική αρχή της Ε.Ε. στο εν λόγω πεδίο (European Union Agency for Asylum). Οι ενέργειες της Ε.Ε. εδράζονται στο πλαίσιο ενίσχυσης του «Κοινού Ευρωπαϊκού Συστήματος Ασύλου» (CEAS) που στοχεύει στη διαμόρφωση σύγκλισης επί της εξέτασης/απόφασης παρόμοιων υποθέσεων ασύλου, κάτι που όμως τίθεται υπό αμφισβήτηση πλέον καθώς δεν αποκλείεται το παράδειγμα της Δανίας να ακολουθήσουν και άλλες χώρες σε περίπτωση εφαρμογής του.
Ανακύπτει συνεπώς ένα ερώτημα ως προς το πως θα εξελιχθεί η όλη διαδικασία και τις προστριβές που εγείρει σε ένα ομολογουμένως δύσκολο θέμα που απασχολεί την Ε.Ε. αφού η Δανία ήδη βρίσκεται σε προχωρημένες συζητήσεις με τη Ρουάντα για τη δημιουργία των εν λόγω κέντρων υποδοχής/κράτησης, ενώ διαβουλεύσεις υπάρχουν και με άλλες αφρικανικές χώρες όπως η Τυνησία και η Αιθιοπία.
Υ.Γ. Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα παράμετρος σε επίπεδο δανέζικης πολιτικής σκηνής αποτελεί το γεγονός πως το νομοσχέδιο κατατέθηκε από το κεντροαριστερό κόμμα των Σοσιαλδημοκρατών [επικεφαλής του κυβερνητικού συνασπισμού] των οποίων η μεταναστευτική ατζέντα κινείται σε πιο σκληρή γραμμή ακόμη και από κόμματα της δεξιάς.