Όταν η Τουρκία εμπλέκεται στο κυπριακό, είναι αδύνατο να διατηρηθεί οποιαδήποτε διαδικασία ζωντανή, αφού η Άγκυρα υπονομεύει οποιαδήποτε μόνιμη λύση

Ο Γνωστός Αμερικανός πρώην αξιωματούχος και νυν αναλυτής ενός από τα μεγαλύτερα ινστιτούτα των ΗΠΑ του AEI, με διασυνδέσεις σε ΥΠΕΞ και Λευκό Οίκο, Μ.Ρούμπιν, δήλωσε το αυτονόητο για την Κύπρο ενόψει ενός ακόμη άχαρου γύρου συνομιλιών στην Ν.Υόρκη, όπως αναφέρει το nationalpost.com.cy.

Ο ίδιος ουσιαστικά κατηγορεί τον ΟΗΕ και την διεθνή κοινότητα τονίζοντας ουσιαστικά ότι έπρεπε να γίνει επέμβαση στην Κατεχόμενη Κύπρο όπως έγινε στο Κουβέιτ όταν εισέβαλε το Ιράκ.

Ποτέ βέβαια δεν είναι αργά και πάντα υπάρχει χρόνος για τα πάντα.

Ο ίδιος τονίζει ότι “η διχοτόμηση της Κύπρου πλησιάζει μισό αιώνα. Στην πραγματικότητα, αυτός ο διαχωρισμός διήρκεσε πλέον περισσότερο από αυτόν της Γερμανίας.

Σχεδόν τα δύο τρίτα των Κυπρίων ήταν αγέννητοι όταν τα τουρκικά στρατεύματα εισέβαλαν για πρώτη φορά στο νησί.

Η Ειρηνευτική Δύναμη των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο (UNFICYP) διατηρεί την ειρήνη στην διαχωριστική γραμμή μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, αλλά έχει αποτύχει να σταματήσει (πόσο μάλλον να αντιστρέψει)την εθνοκάθαρση της Τουρκίας στο βόρειο τμήμα του νησιού.

Δεν υπήρξαν ουσιαστικές συνομιλίες τα τελευταία τρία χρόνια, ούτε θα υπάρξουν, ενώ η ανακάλυψη τεράστιων αποθεμάτων φυσικού αερίου στα κυπριακά ύδατα καθιστά τις τουρκικές δυνάμεις λιγότερο πιθανό από το να αποσυρθούν ποτέ.

Όταν η Τουρκία εμπλέκεται στο κυπριακό, είναι αδύνατο να διατηρηθεί οποιαδήποτε διαδικασία ζωντανή, αφού η Άγκυρα υπονομεύει οποιαδήποτε μόνιμη λύση.

Η Τουρκία έχει ήδη απομακρυνθεί από το πλαίσιο του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με μια λύση, ενώ τις τελευταίες εβδομάδες, ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν απέρριψε τον φεντεραλισμό και εμμένει σε μια λύση δύο κρατών.

Η μαριονέτα της Τουρκίας στη Βόρεια Κύπρο, ο Ερσίν Τατάρ, δεν αντιμετωπίζει ως ισότιμη την διεθνώς αναγνωρισμένη κυπριακή κυβέρνηση, αλλά ίσως είναι καιρός η διεθνής κοινότητα να αγκαλιάσει το πρότυπο του Ιράκ σε σχέση με την Κύπρο.

Υπάρχει ελάχιστη διαφορά μεταξύ του Κουβέιτ το 1990 και της Κύπρου σήμερα.

Όπως ο Σαντάμ Χουσεΐν τότε, έτσι και ο Ερντογάν, κάνει σχεδόν τα ίδια.

Όταν η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών ψήφισε ομόφωνα μια σειρά ψηφισμάτων που ήταν συμβολικά αλλά χωρίς ουσία.

Ο ΟΗΕ ζήτησε την κατάπαυση του πυρός και εξέφρασε τη λύπη του για τις συνεχιζόμενες μάχες. Από το 1975, υπήρξαν περισσότερες από 40 ψηφίσματα, κανένα από τα οποία δεν εμπόδισε την Τουρκία να εδραιώσει περαιτέρω τον έλεγχό της στη βόρεια Κύπρο.

Στην πραγματικότητα, η βόρεια Κύπρος αντικατοπτρίζει τα Ηνωμένα Έθνη ως ανίσχυρο θεσμό.

Αντιπαραβάλλετε τώρα την στάση αυτή με την απάντηση του ΟΗΕ μετά την εισβολή του Ιράκ στο Κουβέιτ.

Όπως και μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, τα αρχικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας ζητούσαν αρχικά την κατάπαυση του πυρός.

Το ψήφισμα 660 όμως απαίτησε την άμεση και άνευ όρων απόσυρση του Ιράκ από το Κουβέιτ.

Τέσσερις ημέρες αργότερα, το Συμβούλιο αποφάσισε το ψήφισμα 661 που επέβαλε σαρωτικές κυρώσεις στο Ιράκ προκαλώντας πλήρες εμπάργκο στην Βαγδάτη.

Τρεις μέρες αργότερα, ήρθε το ψήφισμα 662, δηλώνοντας κατηγορηματικά ότι η προσάρτηση του Ιράκ στο Κουβέιτ ήταν παράνομη.

Στις 29 Νοεμβρίου 1990, το Συμβούλιο Ασφαλείας ενέκρινε το ψήφισμα 678, (το δωδέκατο ψήφισμά του για την κρίση), με το οποίο εξουσιοδότησε όλα τα κράτη να χρησιμοποιήσουν «όλα τα απαραίτητα μέσα» για να υποχρεώσουν σε απόσυρση το Ιράκ και να το αναγκάσουν να συμμορφωθεί με προηγούμενες αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Το ψήφισμα 688 αποτέλεσε τη βάση για άμεση ανθρωπιστική παρέμβαση και επέτρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία να δημιουργήσουν μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων και να δράσουν στην συνέχεια.

Για να σπάσει το αδιέξοδο της Κύπρου απαιτείται τώρα μια διαφορετική προσέγγιση. Πάρα πολλές χώρες έχουν αμβλύνει τις κυρώσεις ή έχουν μετριάσει την προσέγγισή τους στην Τουρκία λόγω του μεγέθους του στρατού ή της οικονομίας της Τουρκίας.

Σήμερα δεν έχουμε κανένα ψήφισμα κατά της Τουρκίας για τον εποικισμό και τη λεηλασία των Κατεχομένων.

Όταν τα Ηνωμένα Έθνη επέβαλαν τις αυστηρότερες κυρώσεις μέχρι σήμερα στην Βαγδάτη, το Ιράκ είχε τον πέμπτο μεγαλύτερο στρατό στον κόσμο.

Σήμερα, ο στρατός της Τουρκίας είναι μόλις ο δέκατος πέμπτος μεγαλύτερος αριθμητικά.

Ενώ ο Ερντογάν λέει ότι η Τουρκία επιδιώκει να γίνει μία από τις δέκα κορυφαίες οικονομίες του κόσμου, μετά από δεκαοκτώ χρόνια κυριαρχίας του, βάζει την χώρα σε κίνδυνο να εξέλθει των G20.

Και όπως κάποτε ο Σαντάμ προσπάθησε να εκβιάσει τον κόσμο με ανθρώπινες ασπίδες, να απειλήσει τον λαό του και να υποσχεθεί αντίποινα εναντίον γειτονικών κρατών, έτσι και ο Ερντογάν κάνει το ίδιο με “όπλο” τους πρόσφυγες και τους Τούρκους μετανάστες εναντίον ευρωπαϊκών χωρών (Ελλάδα), καιρός όμως είναι να αλλάξουν όλα αυτά”, κατέληξε ο ίδιος μεταξύ άλλων.

Έτσι είναι τα πράγματα και νομίζουμε ότι οι ΗΠΑ φέρονται να έχουν μεγαλόπνοα σχέδια για την δημιουργία μιας τεράστιας στρατιωτικής βάσης, τα οποία αναφέρουν αποχώρηση εποίκων, των τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων. 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *