Τα αναδρομικά των συνταξιούχων δεν είναι εκείνα που είχαν αρχικά εκτιμήσει ισχυροί κυβερνητικοί παράγοντες. Ο κ. Μητσοτάκης «έκοψε» την φόρα σε εισηγήσεις για αναδρομικά 4 δισεκατομμυρίων ευρώ. Το 1,2 δις. ευρώ που τελικά δίνεται αφήνει «ρέστα» 2,8 δισεκατομμυρίων για να αγοράσουμε και ανταλλακτικά για οπλικά συστήματα που αυτή την στιγμή μας λείπουν. Ότι όλο αυτό αποτέλεσε θέμα συζήτησης είναι οπωσδήποτε θέμα. Ή αλλιώς, μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται χωρίς μεταρρυθμιστές.
Τα νούμερα στην Οικονομία δεν είναι καλά. Το «πλεονέκτημα» της ελληνικής οικονομίας είναι εκείνο που μέχρι χτες ήταν και μειονέκτημα: Η ρηχότητά της. Με ένα μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα το κάρο μπορεί να ξεκολλήσει από την λάσπη και να παραχθεί αποτέλεσμα που αυτή την στιγμή δεν το περιμένουμε. Δεν λέμε να γίνει η χώρα μεγάλη βιομηχανική δύναμη, αλλά να κάνει πράγματα που αντικειμενικά είναι μέσα στις δυνατότητές της. Όπως να προλάβει την τέταρτη βιομηχανική επανάσταση, να στηρίξει την βιομηχανία, να προσελκύσει επενδύσεις από το εξωτερικό, να αυξήσει το επίπεδο των υπηρεσιών της στον τουρισμό. Αυτά που για άλλες χώρες είναι κατακτήσεις των προηγούμενων δεκαετιών, για μας είναι το ζητούμενο. Μεταξύ μας, δεν είναι δύσκολος ο στόχος.
Το δύσκολο είναι να βρεθούν άνθρωποι για να κάνουν την δουλειά. Όταν υπάρχουν κυβερνητικά στελέχη που δεν είναι σε θέση να καταλάβουν ότι 4 δισεκατομμύρια ευρώ αναδρομικά είναι το εισιτήριό μας για την Κόλαση, είναι παράλογο να περιμένει κανείς ότι αυτοί ειδικά οι άνθρωποι θα κάνουν τις πολυπόθητες μεταρρυθμίσεις. Όταν υπάρχουν υπουργοί που ακόμη και σήμερα διαλαλούν στην πραμάτεια τους τους διορισμούς στο δημόσιο, τότε καταλαβαίνουμε ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν σχέση με την φιλελεύθερη μεταρρυθμιστική ατζέντα. Έχουν σχέση με παλαιοκομματικές αντιλήψεις που μας οδήγησαν στην μεγάλη κρίση. Αλλά όχι με το κτίσιμο μας νέας εποχής.
Ο κ. Μητσοτάκης καταλαβαίνει περισσότερο απ’ όλους στην κυβέρνηση από Οικονομία. Αλλά αυτό δεν αρκεί. Η κυβέρνηση δεν είναι ένα έργο για έναν ρόλο. Δεν είναι μονόπρακτο στην σκηνή. Ναι, ο πρωθυπουργός είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής. Εκείνος που δίνει τον τόνο στο έργο. Αλλά έχουν υπάρξει πολλά έργα στην ιστορία του θεάτρου που «καταστράφηκαν» επειδή οι δεύτεροι ρόλοι δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν το αστέρι της σκηνής. Κι άλλα έργα που ανέδειξαν μεγάλους πρωταγωνιστές από την μεγάλη δεξαμενή των δεύτερων και τρίτων ρόλων. Ένα τέτοιο έργο θέλουμε να ανεβάσεις Κυριάκο!
Θανάσης Μαυρίδης