Η Machado δεν είναι σύμβολο ειρήνης – είναι το προσωπείο της αποικιοκρατίας
Η βράβευση αυτή δεν αποτελεί αναγνώριση κάποιας ειρηνικής προσπάθειας, αλλά εργαλείο πολιτικής πίεσης: ένα έμμεσο προοίμιο ξένης επέμβασης και νομιμοποίηση της υποδούλωσης της χώρας στον αμερικανικό έλεγχο. Όπως επεσήμανε και ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, Nicolas Maduro, η Machado είναι «μια δαιμονική μάγισσα» που ανοιχτά κάλεσε τις ΗΠΑ να εισβάλουν στη χώρα της.
Πώς μπορεί, λοιπόν, να απονέμεται σε ένα τέτοιο πρόσωπο το Nobel της Ειρήνης;
Η ειρωνεία γίνεται ακόμη μεγαλύτερη αν αναλογιστούμε ότι η βράβευση έρχεται τη στιγμή που μεγάλος αμερικανικός στόλος – με υποβρύχια, αποβατικά και 2.500 πεζοναύτες – έχει συγκεντρωθεί στα ανοικτά των ακτών της Βενεζουέλας.
Επισήμως, φυσικά, μιλάμε για «αντιναρκωτικές επιχειρήσεις».
Στην πραγματικότητα, όμως, πρόκειται για μια επιχειρησιακή προετοιμασία επέμβασης με στόχο την πλήρη επαναποικιοποίηση της Βενεζουέλας και την κατάσχεση των φυσικών της πόρων, με πρώτο και κύριο το πετρέλαιο.
Το πετρέλαιο στο στόχαστρο …ξανά
Η ιστορία της Βενεζουέλας είναι η ιστορία μιας χώρας συστηματικά λεηλατημένης από ξένα συμφέροντα, κυρίως αμερικανικά, που εκμεταλλεύτηκαν τον φυσικό της πλούτο, κυρίως το πετρέλαιο, μετατρέποντάς την για δεκαετίες σε ενεργειακό προτεκτοράτο των ΗΠΑ.
Από τη δεκαετία του 1920 και μέχρι την άνοδο του Hugo Chavez , οι μεγαλύτερες πετρελαϊκές εταιρείες των Ηνωμένων Πολιτειών εκμεταλλεύονταν τα κοιτάσματα της χώρας, εξάγοντας τον πλούτο προς τις ΗΠΑ και αφήνοντας πίσω φτώχεια, αναλφαβητισμό και ανισότητες.
Οι ελίτ της ανατολικής Καράκας – στην οποία ανήκει και η οικογένεια της Machado– ζούσαν σε πολυτελείς βίλες, ενώ ο λαός κυριολεκτικά πέθαινε από την πείνα και τον αναλφαβητισμό.
Η Μπολιβαριανή επανάσταση του Chavez επιχείρησε να ανατρέψει αυτό το καθεστώς κοινωνικής αδικίας και ξένης εξάρτησης. Με την εθνικοποίηση της πετρελαϊκής βιομηχανίας και την αποβολή των ξένων πολυεθνικών, τα έσοδα του πετρελαίου διοχετεύθηκαν για πρώτη φορά στην υγεία, την παιδεία και τη στήριξη των φτωχών.
Δεν ήταν τυχαίο ότι η Machado και η ελίτ της, που είδε τα προνόμιά της να απειλούνται, στάθηκαν από την πρώτη στιγμή φανατικοί πολέμιοι του Chavez και της μπολιβαριανής διαδικασίας.
Machado: Κατασκευασμένο πολιτικό προϊόν των ΗΠΑ
Η Maria Corina Machado δεν είναι αυθόρμητη ηγέτιδα του λαού. Είναι αποτέλεσμα ενός καλά μελετημένου και μακροχρόνιου σχεδίου των ΗΠΑ για να δημιουργήσουν ένα «φιλικό πρόσωπο» της αντιπολίτευσης.
Από νεαρή ηλικία βρέθηκε στα κατάλληλα εκπαιδευτικά προγράμματα των αμερικανικών ιδρυμάτων (Harvard Kennedy School, Yale), προοριζόμενη ως μια «ηγετική μαριονέτα» φιλική προς την Ουάσινγκτον.
Οι ΜΚΟ που ίδρυσε χρηματοδοτήθηκαν από το National Endowment for Democracy – έναν γνωστό βραχίονα της CIA για ήπιες ανατροπές κυβερνήσεων.
Η δράση της ήταν εξ αρχής υπονομευτική για την κυριαρχία της Βενεζουέλας: από το 2004 με δημοψηφίσματα κατά του Chavez, μέχρι τη συνεργασία της με εξωτερικούς πράκτορες και τις διαρκείς εκκλήσεις για κυρώσεις και στρατιωτικές επεμβάσεις εναντίον της ίδιας της πατρίδας της.
Η Machado ως Δούρειος Ίππος της πετρελαϊκής επαναποικιοποίησης
Η απονομή του Nobel Ειρήνης στη Machado πρέπει να ιδωθεί ως πράξη πολιτικής προετοιμασίας για την πλήρη επαναφορά της Βενεζουέλας σε αμερικανικό έλεγχο. Ήδη έχουν ξεκινήσει συζητήσεις για παραχώρηση κοιτασμάτων σε αμερικανικές πετρελαϊκές, σε αντάλλαγμα για χαλάρωση κυρώσεων.
Αυτό δεν είναι τίποτε άλλο από ξεπούλημα της εθνικής κυριαρχίας και επαναφορά στην προ Chavez εποχή, όπου οι ελίτ και οι ξένες εταιρείες μοιράζονταν τα κέρδη, ενώ ο λαός λιμοκτονούσε. Το δήθεν «όραμα της Machado για την ελευθερία» είναι στην πραγματικότητα ένα σχέδιο για τη μετατροπή της Βενεζουέλας σε ενεργειακή αποικία των ΗΠΑ.
Ο λαός της Βενεζουέλας δεν ξεχνά, ούτε παραδίδει
Παρά την κρίση, την έλλειψη, τη φτώχεια και τη διαφθορά που όντως ταλαιπωρούν τη Βενεζουέλα – δεν πρέπει να ξεχνάμε κάτι κρίσιμο: ο λαός της χώρας αντιλαμβάνεται τι σημαίνει εθνική αξιοπρέπεια. Δεν έχει ξεχάσει ποιος έδινε γη και πετρέλαιο στους φτωχούς και ποιος τους έπαιρνε πίσω για να τα πουλήσει στην ExxonMobil.
Η επαναφορά της Μachado στο προσκήνιο, η ενίσχυσή της με διεθνή βραβεία, η στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στα παράλια της χώρας, και η επαναπροσέγγιση με τις πετρελαϊκές εταιρείες δεν είναι τυχαία.
Είναι ένα συνολικό σχέδιο για την ανατροπή της μπολιβαριανής διαδικασίας, την κατάρρευση της ανεξάρτητης πετρελαϊκής πολιτικής και την επιστροφή στη σκλαβιά των αμερικανικών συμφερόντων.
Η απόπειρα νομιμοποίησής της μέσω του Nobel δεν είναι τίποτε άλλο από ένα επικοινωνιακό εργαλείο γεωπολιτικής χειραγώγησης, που στόχο έχει να αποδυναμώσει το Μπολιβαριανό μπλοκ και να προλειάνει το έδαφος για μια πιθανή «βελούδινη» ή ακόμα και ένοπλη αλλαγή καθεστώτος.
Πίσω από τις λέξεις «δημοκρατία», «ανθρώπινα δικαιώματα» και «ειρήνη», κρύβεται η πραγματική ατζέντα: η ανακατάληψη του πετρελαϊκού πλούτου της Βενεζουέλας, η κατάρρευση κάθε ανεξάρτητης φωνής στη Λατινική Αμερική και η επιβολή ενός καθεστώτος απόλυτης εξάρτησης από τις ΗΠΑ.
Το ερώτημα, πλέον, δεν είναι αν η Machado μπορεί να φέρει «αλλαγή».
Το ερώτημα είναι: σε ποιον θα ανήκει ξανά η Βενεζουέλα;
Στον λαό της ή στους ξένους επενδυτές και τους ντόπιους εντολοδόχους τους;
Η ιστορία της Βενεζουέλας, από τον Simon Bolivar μέχρι τον Hugo Chavez δεν γράφτηκε για να ξεπουληθεί στους πολυεθνικούς κολοσσούς.
Και όσο υπάρχει λαός που θυμάται, στρατός που αντιστέκεται και πολιτική βούληση για ανεξαρτησία, το σενάριο της «ειρηνικής» κατοχής δεν θα περάσει.
Ramón Mercader