Για νέα αναπτυξιακή εποχή μίλησε χθες στη Μακεδονία η κυβέρνηση, μοιράζοντας λεφτά σε μικρές βιοτεχνίες. Πού την είδαν και δεν την βλέπουμε εμείς;
Του Γιώργου Κράλογλου
Προσπαθώντας, από τη στήλη, να παραμείνουμε στο όνειρο της κάποιας πιθανής νέας εκβιομηχάνισης της χώρας, αναθαρρήσαμε προχθές με τα όσα ακούσαμε για πιθανή αναβάθμιση της αμυντικής μας βιομηχανίας και γράψαμε ό,τι γράψαμε, ελπίζοντας να γίνουν πράξη εκείνα που ακούσαμε.
Δεν πέρασαν όμως 24 ώρες και προσγειωθήκαμε στην πραγματικότητά μας, μαθαίνοντας για τα κάποια λεφτά που θα μοιράσει από τον κορβανά και την τσέπη φορολογούμενων η κυβέρνηση (πιστή σε όσα συμβαίνουν στην οικονομία του τόπου εδώ και 50 χρόνια) για να καλύψει (τους είπε) το 70% των επενδύσεων μικρών βιοτεχνιών.
Και για να ξεκαθαρίζουμε τις δικές μας θέσεις, καλά θα κάνει η κυβέρνηση να δώσει ό,τι έχει να δώσει στους βιοτέχνες της Μακεδονίας και σε όποια περιφέρεια της το ζητήσουν. Τι να κάνουμε. Αυτή είναι η “φιλελεύθερη” οικονομία που ζούμε, αυτά θα συναντάμε…
Είναι όμως απαράδεκτο να μιλάμε για αναπτυξιακή πορεία όταν παραμένουμε για μισό αιώνα (!!) σε μια οικονομία μικρομεσαίων επιχειρήσεων (κοντά στο 100%), με αναγκαία την κρατική στήριξη, τις ενισχύσεις, και κάθε είδους επιδοτήσεις. Πολύ δε περισσότερο όταν πηγαίνουμε ειδικά στη Μακεδονία (που χάνει συνεχώς επιχειρήσεις και κόσμο) και ενώ μοιράζουμε λεφτά των φορολογούμενων περιγράφουμε οράματα για μια νέα αναπτυξιακή εποχή (λέει), που ανατέλλει…
Είναι απαράδεκτο να μιλάμε για αναπτυξιακή πορεία της οικονομίας με ό,τι σημαίνει αυτό για τα εισοδήματα των πολιτών της, όταν η ίδια η αγορά διερωτάται πώς συμβαίνει να μην ανησυχούμε τη στιγμή που η δική μας ντόπια παραγωγή δεν της καλύπτει πάνω από 20-25% των αναγκών μας. Όταν η Ε.Ε. μας καλύπτει επίσης ένα 20-30% και έρχονται οι Κινέζοι να πωλούν στην δική μας την αγορά δικά τους προϊόντα σε ποσοστό ως και 30%.Τα δε υπόλοιπα να έρχονται από τη Μέση Ανατολή, την Τουρκία και την Αφρική.
Τι συμβαίνει λοιπόν πραγματικά με την παραγωγή μας. Και ποιες είναι οι αναπτυξιακές κατευθύνσεις που θα βαδίσουμε; Αυτές με τα “κουπόνια” που μοιράζουμε στα νοικοκυριά μας;
Είναι απαράδεκτο να αφήνουμε να εννοηθεί ότι στηρίζουμε βιομηχανίες και βιομηχανική ή βιοτεχνική παραγωγή στον τόπο και να μιλάμε για τη βιομηχανική μας ανάπτυξη με τέτοια σύνθεση της αγοράς και με εξαγωγές που παραμένουν (λόγω τιμών στο κόστος της παραγωγής) μόνο λόγω του αγώνα που δίνουν (ιστορικά) οι κάποιες ομάδες των μονάδων παραγωγής ανεξαρτήτως μεγέθους και δυναμικότητας.
Είναι άγνωστα αυτά στην κυβέρνηση; Και αν της είναι άγνωστα (επειδή τα υπομνήματα της βιομηχανίας και της βιοτεχνίας που παραλαμβάνουν με ένα κάποιο χαμόγελο… δεν διαβάζονται στην συνέχεια) ας φροντίσουμε να αποφεύγουμε “παραστάσεις” με σενάρια για την οικονομία και τη δήθεν αναπτυξιακή πορεία της παραγωγής μας.
Όσο συνεχίζουμε με το γνωστό σύστημα επιδοτήσεων και ενισχύσεων, δεν βοηθούν τα μεγάλα λόγια. Ειδικά όταν μιλάμε για την πρώην βιομηχανική Μακεδονία. Ξέρουμε καλά τι λέμε… Και τι λένε και στη Μακεδονία…