Ποίημα του Αντώνη Ζαχαρόπουλου (1923- 😉 από τη συλλογή ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΙ (1952), με τίτλο
” ΟΔΟΣ ΜΕΡΛΙΝ 1943″
Mein lieber Fritz/
Θα κουραστείς με μένα, δε λυγίζω./ ό,τι και να μου πεις/δε θα προδώσω/ό,τι κι αν σκαρφιστείς δεν το φοβάμαι/μήτε το πάτημα της μπότας σου/ στα δάχτυλά μου,/μήτε και του τσιγάρου σου το σβήσιμο/ στο μέτωπό μου, κι αν πεις για το ντουφέκι,/ που εσύ τρέμεις μονάχα στ’ άκουσμά του,/ διόλου δεν το φοβάμαι./Σου φαίνεται παράξενο,/ mein lieber Fritz./ Τρέμεις μπροστά στο θάνατο/ και δεν καταλαβαίνεις/ πώς οι άλλοι δεν φοβούνται/τρέμεις μπροστά στο θάνατο/ σαν τα παιδιά που τρέμουνε το Δράκο./Εσύ που όλα τα ξέρεις / φαίνεται πως δεν το ‘μαθες ακόμα/ πως πάνε χρόνια τώρα/ που πέθανεν ο θάνατος /στην Ιερουσαλήμ.
Mein lieber Fritz,
αδερφέ μου, μη φοβάσαι….