ΝΤΕΜΗΣ ΧΑΣΑΜΠΗΣ
Η ιστορία του επιστήµονα τον οποίο ο Mr Space X χαρακτηρίζει ως το πιο λαµπρό µυαλό της Τεχνητής Νοηµοσύνης – Θεωρεί πως είναι ο µόνος που µπορεί να αντιµετωπίσει τον κίνδυνο επικράτησης των µηχανών – Το χρονικό της γνωριµίας τους όπως περιγράφεται στη βιογραφία του Μaσκ, µαζί µε το super deal των 450 εκατ. Δολαρίων
Ενας από τους 100 πιο επιδραστικούς ανθρώπους του πλανήτη, ο απόλυτος µετρ της Τεχνητής Νοηµοσύνης και βραβευµένος νευροεπιστήµονας, ο Ελληνοκύπριος Ντέµης Χασάµπης, βρίσκεται σε κάθε αναφορά των επιστηµών µε τις απανωτές κατακτήσεις του. Ο Ιλον Μασκ παραδέχεται ότι «ο υπερήρωας της Τεχνητής Νοηµοσύνης», όπως τον έχει αποκαλέσει χαρακτηριστικά ο «Guardian», είναι ο µόνος εν ζωή επιστήµονας που θαυµάζει ως τον πλέον ειδικό σε ζητήµατα Artificial Intelligence (AI) και όλων των σχετικών εξελίξεων σε διαφορετικούς τοµείς της επιστήµης. ∆ιόλου τυχαία, είναι αυτός που συµβουλεύτηκε πρόσφατα σε τηλεδιάσκεψη ο Ελληνας πρωθυπουργός για θέµατα Τεχνητής Νοηµοσύνης και επιστηµονικής εξέλιξης ρωτώντας τον πώς αυτές θα µπορούσαν να αξιοποιηθούν στην υγεία, στην έρευνα και την παιδεία. Τι ήταν, όµως, αυτό που έφερε το τέκνο µιας µεσαίας οικογένειας από την Αµµόχωστο στο κέντρο του παγκόσµιου ενδιαφέροντος, κάνοντάς το να κατακτά την κορυφή των επιστηµών και της τεχνολογίας όταν η εταιρεία του, DeepMind, πουλήθηκε στην Google αντί 450 εκατ. ευρώ; ∆εν είχε καν κλείσει τα 4 ο Ντέµης, όταν είδε στο σπίτι τους στο Βόρειο Λονδίνο, την κλασική περιοχή µε τα χαµηλά σπίτια, τον πατέρα του, έναν Ελληνοκύπριο ερασιτέχνη τραγουδιστή και ιδιοκτήτη καταστήµατος παιχνιδιών, να παίζει σκάκι µε τον θείο του. Αφού του έδειξαν τις βασικές κινήσεις, το µικρό αγόρι αφοσιώθηκε τόσο πολύ στο παιχνίδι, που µέσα σε δύο εβδοµάδες κατάφερε να τους βγάλει νοκ άουτ.
Εναν χρόνο αργότερα θα ζητούσε να παίξει στο Παγκόσµιο Πρωτάθληµα Λονδίνου για παιδιά κάτω των 8 ετών και θα τα κατάφερνε: ήταν µάλιστα τόσο µικρός, που αναγκάζονταν να βάλουν δύο καρέκλες, τη µία πάνω στην άλλη, και έναν τηλεφωνικό κατάλογο από πάνω, για να µπορεί να παίξει. Αλλά τίποτα δεν τον πτοούσε από το να κατακτήσει όλα τα σκακιστικά πρωταθλήµατα σε εποχές που η Αγγλία δέσποζε στην παγκόσµια κατάταξη και να τελειοποιήσει τις κινήσεις του. ∆εν είχε καν προλάβει να µπει στην εφηβεία όταν ήδη τον χαρακτήριζαν «master chess». Στα 14 του θεωρούνταν ήδη ο δεύτερoς καλύτερα αµειβόµενος παίκτης σκακιού σε όλο τον κόσµο και έβγαζε τόσα χρήµατα από τους διαγωνισµούς, που είχε αγοράσει έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή, το ZX Spectrum, σε εποχές που οι υπολογιστές ήταν µάλλον άγνωστη χώρα. «Το φοβερό µε τους υπολογιστές εκείνων των ηµερών ήταν ότι µπορούσες να τους προγραµµατίσεις», θα δήλωνε αργότερα σε συνέντευξή του στο «Wire», για να προσθέσει: «Κατάλαβα ενστικτωδώς ότι αυτή ήταν µια µαγική συσκευή µε την οποία µπορούσες να απελευθερώσεις τη δηµιουργικότητά σου». Από εκεί λοιπόν ξεκίνησαν όλα κι έτσι σε πολύ σύντοµο χρονικό διάστηµα κατάφερε να µεταφερθεί από τον µαγικό κόσµο του σκακιού στην terra incognita της τεχνολογίας και από το µεγάλο του όνειρο να γίνει ο επόµενος Γκάρι Κασπάροφ σε αυτόν του ερευνητή. Το ντροπαλό παιδί µε το κάπως ατσούµπαλο σώµα, το τεράστιο χαµόγελο και τα µεγάλα γυαλιά µετατρεπόταν στο απόλυτο παιδί-θαύµα για το οποίο θα συζητούσε όλος ο περίγυρος. Η οικογένειά του αδυνατούσε να εξηγήσει την παράδοξη και πρώιµη αυτή ευφυΐα του και όλοι δεν κατανοούσαν πώς µπορούσε από την εφηβική κιόλας ηλικία να δει ως προφήτης το µέλλον της τεχνολογίας, τις προοπτικές, τις δυσκολίες και τα αδιέξοδά της. Μάλιστα, καθηγητής του στο Γυµνάσιο έλεγε ότι «ο εγκέφαλός του έχει το µέγεθος ενός πλανήτη». Στα 11 του είχε ήδη δηµιουργήσει δικό του σύστηµα Τεχνητής Νοηµοσύνης, που µπορεί να µην ήταν ικανό να παίξει µόνο του εξελιγµένα παιχνίδια, αλλά θεωρούνταν µια πρώιµη µορφή του ιδιαίτερα δηµοφιλούς πνευµατικού παιχνιδιού, του γκο, το οποίο έπαιζαν µε µανία κορυφαία µυαλά του κόσµου (αυτό λέγεται ότι έπαιζε επί ώρες η οµάδα του Οπενχάιµερ στην έρηµο κατά την περίοδο που δούλευε στο Σχέδιο Μανχάταν). Οι ειδικοί έλεγαν ότι το πρόγραµµα που είχε συλλάβει το νεαρό Κυπριόπουλο ήταν τόσο εξελιγµένο, που έκανε τα πρώιµα συστήµατα ηλεκτρονικών υπολογιστών να κρασάρουν και να υπερθερµανθούν. Ηταν, όµως, την ίδια στιγµή φανερό ότι µπορούσαµε να µιλάµε µε ακρίβεια, παρά τα προβλήµατα, για τον υπολογιστή του µέλλοντος.
Στο Κέµπριτζ από τα 16
Οπως γράφει χαρακτηριστικά ο συγγραφέας Μπενχαµίν Λαµπατούτ στο βιβλίο του «Maniac» γι’ αυτό το παιδί-θαύµα που τώρα προσκυνάνε όλοι στον χώρο της τεχνολογίας: «Οσο η αδελφή του και ο αδελφός του κοιµόντουσαν του καλού καιρού στα κρεβάτια τους, ο Ντέµης έκανε σκέψεις που είχαν ως θέµα τη σκέψη. Ο,τι κι αν έκανε, είτε έπλενε τα πιάτα στο σπίτι, είτε έκανε τα µαθήµατά του, είτε συναρµολογούσε χαλασµένα παιχνίδια από το µαγαζί του πατέρα του στον σταθµό του µετρό Φίντσλεϊ Σέντραλ, συνεχώς σκεφτόταν το πώς σκεφτόταν. Ποιες ήταν οι ρίζες της παράξενης ευφυΐας του; Γιατί µάθαινε τόσο γρήγορα; Γιατί είχε τόση ευκολία µε τους αριθµούς; Και πώς έβρισκε ο εγκέφαλός του τις κινήσεις και τις στρατηγικές που µπορούσε να εφαρµόσει στη σκακιέρα; Οι γονείς του ήταν και οι δύο κανονικοί άνθρωποι, ή τέλος πάντων όχι και τελείως κανονικοί, ήταν µποέµ τύποι, αλλόκοτοι και αυτοί µε τον τρόπο τους, αλλά όσον αφορά τα Μαθηµατικά, παντελώς άσχετοι. Ο πατέρας του ονειρευόταν να γίνει τραγουδοποιός και µιµούνταν το είδωλό του, τον Μποµπ Ντίλαν, ενώ η µητέρα του, η οποία ήταν Κινέζα από τη Σιγκαπούρη, δούλευε σε κάποιο πολυκατάστηµα John Lewis και πουλούσε επώνυµα έπιπλα που η ίδια δεν θα µπορούσε ποτέ να αγοράσει. Ο µικρότερος αδελφός του και η αδελφή του ήταν επίσης αρκετά συνηθισµένοι. Ο µόνος περίεργος στην οικογένειά του ήταν αυτός, ένα τέρας της φύσης, η εξαίρεση». Κανείς δεν µπορούσε να αντιληφθεί πώς αυτό το φαινοµενικά κανονικό αγόρι µπορούσε να χωνέψει τόση τεχνολογική γνώση, όση δεν κατάφεραν κορυφαίοι επιστήµονες εδώ και χρόνια. Ηδη το Κέµπριτζ τον είχε κάνει δεκτό από τα 16 του στον τοµέα των υπολογιστών, αλλά έπρεπε να περιµένει τουλάχιστον δύο χρόνια για να µπορέσει να φοιτήσει γιατί παραήταν µικρός. Πρόλαβε όµως να καλύψει το χαµένο έδαφος σηµειώνοντας άλλες πρωτόγνωρες επιδόσεις: στα 15 του κέρδισε έναν διαγωνισµό σε ένα περιοδικό τεχνολογίας και προσελήφθη στο βρετανικό στούντιο δηµιουργίας videogames, Bullfrog Productions. «Ηµουν τυχερός που βρέθηκα στην Bullfrog εκείνη τη χρυσή εποχή», θα πει αργότερα σε συνέντευξή του. «Ηταν πολύ ωραίο αυτό που έζησα µε τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και το Theme Park τη δεκαετία του ’90», το παιχνίδι που θα έβρισκε και θα λάνσαρε ο ίδιος µέσω της εταιρείας σε εκα τοµµύρια κόσµο. Με τα χρήµατα που κέρδισε από το Theme Park πλήρωσε τις πανεπιστηµιακές του σπουδές στο Κέµπριτζ και µπορούσε να στηρίζει και την οικογένειά του. Μέσα σε έναν χρόνο ίδρυσε τη δική του εταιρεία παιχνιδιών, Elixir, καθιερώνοντας ένα πολύ δηµοφιλές παιχνίδι µέσω του οποίου προσπαθούσε να προσοµοιώσει µια ολόκληρη χώρα µε ένα εκατοµµύριο πράκτορες, ο στόχος του οποίου ήταν η ανατροπή ενός δικτάτορα µε κάθε µέσο. Τα διάφορα παιχνίδια που επινοούσε τότε αποσπούσαν διεθνή βραβεία, µε το ενδιαφέρον κορυφαίων εταιρειών όπως η Microsoft να βρίσκεται αποκλειστικά πάνω του – κανείς πλέον δεν µπορούσε να τον αγνοήσει. Εννοείται ότι στο πανεπιστήµιο αρίστευσε σε όλα τα µαθήµατα και αποφοίτησε µε διπλό πτυχίο, έτοιµος µετά τον προγραµµατισµό και τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, να περάσει στη δεύτερη φάση της ζωής και των ενδιαφερόντων του: τις νευροεπιστήµες.
Ερευνητής σε MIT και Χάρβαρντ
Ηταν θέµα χρόνου για έναν τόσο ευφυή νεαρό όπως ο Χασάµπης, το ερευνητικό ενδιαφέρον του για τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και οι ανακαλύψεις του σε θέµατα αλγορίθµων και κωδίκων να τον φέρουν αντιµέτωπο µε τα µεγάλα ερωτήµα τα των επιστηµών. ∆εν του αρκούσε να δηµιουργεί νέα περιβάλλοντα για ικανούς παίκτες ή να γίνει ο ικανότερος απ’ όλους στον σαρωτικό κόσµο των ηλεκτρονικών παιχνιδιών µε τη βελτίωση των τεχνολογικών δυνατοτήτων. Ηθελε να πάει ένα βήµα παραπέρα και να βρει τις απαντήσεις στις επιστήµες των υπολογιστών, να κατασκευάσει τον ικανότερο υπολογιστή του κόσµου που θα µπορούσε να σκέφτεται µόνος του, δηλαδή την Τεχνητή Νοηµοσύνη. Το διδακτορικό του στο UCL, που ήταν µια εκτενής εργασία πάνω στα δύο ηµιτελή χειρόγραφα του Τζον φον Νόιµαν-το «Υπολογιστικές µηχανές και ο εγκέφαλος: Περί των µηχανισµών της σκέψης» και «Θεωρία των αυτοαναπαραγόµενων αυτοµάτων»- έριχνε φως σε µια άγνωστη µέχρι τότε σχέση µεταξύ µνήµης και φαντασίας, αποσπώντας, µάλιστα, το βραβείο του επιστηµονικού περιοδικού «Science». «Η δουλειά µου ήταν η διερεύνηση της φαντασίας ως διαδικασίας. Ηθελα να µάθω µε ποιον τρόπο εµείς, οι άνθρωποι, οπτικοποιούµε το µέλλον, και ύστερα να δω τι θα µπορούσαν να φανταστούν οι µελλοντικοί υπολογιστές», έλεγε αυτός ο σκοτεινός προφήτης µετά τη δηµοσίευση της έρευνάς του. Με το εντυπωσιακό διδακτορικό του εισήλθε πια στο πεδίο της υπολογιστικής νευροεπιστήµης και εργάστηκε ως επισκέπτης ερευνητής ταυτόχρονα στο MIT και το Χάρβαρντ. Ταυτόχρονα όµως επειδή η σκέψη ήταν γι’ αυτόν ένα ατελείωτο παιχνίδι, κατάφερε να κερδίσει πέντε (!) συνεχόµενες φορές στην Ολυµπιάδα Πνευµατικών Αθληµάτων, έναν διαγωνισµό που συγκεντρώνει τους εξυπνότερους ανθρώπους του κόσµου σε ένα δέκαθλο ολυµπιακού τύπου που περιλαµβάνει, µεταξύ άλλων, σκάκι, σόγκι, τάβλι, πόκερ,ντάµα και µπριτζ. Με όλα αυτά τα προσόντα µπορούσε πια να προχωρήσει στην υλοποίηση της επόµενης φάσης του σχεδίου του που θα κατακτούσε όλο τον πλανήτη: την DeepMind.
H DeepMind
Εχοντας στο πλευρό του δύο στενούς και ικανότατους φίλους του από το πανεπιστήµιο, τον Σέιν Λεγκ και τον Μουσταφά Σουλεϊµάν, ο Χασάµπης ίδρυσε το 2010 την DeepMind, όταν ακόµα η Τεχνητή Νοηµοσύνη ήταν άγνωστη. Μπορεί κάποιοι να γνώριζαν ότι χρόνια πριν ο υπολογιστής της IBM νίκησε τον Κασπάροφ, αλλά τίποτα πέρα από αυτό. Επιπλέον, κανείς δεν καταλάβαινε τι σηµαίνει «νεοφυής επιχείρηση», η οποία δεν είχε στόχο, ούτε προϊόν να πουλήσει, ούτε να προβάλει διαφηµίσεις, αλλά να κάνει έρευνα σε ένα ανεξερεύνητο έως τότε πεδίο. Οπως έλεγαν οι τρεις φίλοι, το εργαστήριο που δηµιουργήθηκε όχι στην περίοπτη Silicon Valley αλλά στο Λονδίνο, είχε ως στόχο «να κάνει τον κόσµο ένα καλύτερο µέρος». Για να µπορέσουν να προσελκύσουν το ενδιαφέρον του κόσµου και των επενδυτών, οι τρεις φίλοι βρήκαν έναν άκρως πρωτότυπο τρόπο: να εξελίσσουν το πιο δύσκολο και απαιτητικό παιχνίδι των 3.000 ετών που είχε συλλάβει ποτέ η ανθρωπότητα, το γκο. Με ένα άρθρο το 2016 στο περιοδικό «Nature» υποστήριζαν ότι µπορούσαν να φτιάξουν ένα πρόγραµµα Τεχνητής Νοηµοσύνης, το οποίο όχι µόνο θα έπαιζε µόνο του γκο, αλλά και ότι είχε νικήσει και τον πρωταθλητή Ευρώπης, Φαν Χούι. Ηταν η πρώτη φορά που ένα πρόγραµµα νικούσε έναν επαγγελµατία του γκο, µε ένα πολύ εξελιγµένο πρόγραµµα που λεγόταν AlphaGo. Επρόκειτο για ένα τεράστιο επίτευγµα, καθώς το AlphaGo µπορούσε να αφοµοιώσει δηµιουργικά 30 εκατοµµύρια κινήσεις από επαγγελµατίες παίκτες τους οποίους έβγαζε διαρκώς νοκ άουτ. Η απόλυτη µάχη Τεχνητής Νοηµοσύνης και ανθρώπου σηµειώθηκε εναντίον της µηχανής µε τον Λι Σεντόλ, τον επί 18 φορές παγκόσµιο πρωταθλητή του γκο, ο οποίος εγκατέλειψε το παιχνίδι ύστερα από µάχη τρεισήµισι ωρών! Η Τεχνητή Νοηµοσύνη ήταν πια κυρίαρχη και µε τις βελτιώσεις που έγιναν στο παιχνίδι καθιστούσαν σαφές ότι η εταιρεία του Χασάµπη έβαζε δυναµικά τη σφραγίδα για τη νέα εποχή δείχνοντας τις ανεξάντλητες και απεριόριστες δυνατότητες της AI. Ωστόσο, αυτός ο οραµατιστής, που ο Μασκ θα αναγνώριζε ως το λαµπρό µυαλό και τον µόνο που θα άκουγε σοβαρά, ήταν ο πρώτος που έκρουσε τον κώδωνα για τους κινδύνους της επικράτησης των µηχανών. Την ίδια στιγµή, λοιπόν, που διαπραγµατευόταν την πώληση της εταιρείας του στην Google έναντι γενναίου αντιτίµου, θα έφτιαχνε έναν κώδικα δεοντολογίας όπου θα συζητούνταν αναλυτικά τα ηθικά ζητήµατα που προκύπτουν από την απόλυτη επικράτηση της τεχνολογίας σε τοµείς στους οποίους µέχρι πρότινος κυριαρχούσε αποκλειστικά ο άνθρωπος. Και σε αυτό τον προβληµατισµό κατάφερε -ώ του θαύµατος!- να συµπαρασύρει τον Μασκ, ο οποίος ακόµα και τώρα παραπέµπει στον Χασάµπη όταν µιλάει για τους ακραίους κινδύνους της Τεχνητής Νοηµοσύνης στη ζωή του ανθρώπου.
Πώς ταίριαξε µε τον Μασκ
Το χρονικό της γνωριµίας του Χασάµπη µε τον Μασκ και η εξαγορά της εταιρείας του από την Google έναντι του αστρονοµικού ποσού των 450 εκατ. ευρώ περιγράφονται αναλυτικά στη βιογραφία του Αµερικανού ιδρυτή των Tesla και SpaceX από τον Γουόλτερ Αϊζακσον (κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Κλειδάριθµος). Εκεί καταγράφονται η επίδραση του Χασάµπη στον Μασκ και η αγωνία του για το µέλλον της Τεχνητής Νοηµοσύνης σε διαφορετικά πεδία, κάτι που είδαµε να αναλύεται και κατά την πρόσφατη διαδικτυακή σύσκεψη που είχε ο Ελληνοκύπριος µε τον Ελληνα πρωθυπουργό. Είναι, όντως, συναρπαστικός ο τρόπος που ο Χασάµπης κατάφερε να γοητέψει και να πείσει τα τεράστια κεφάλια της τεχνολογίας ότι η εταιρεία του δείχνει το µέλλον, πείθοντας την Google να την εξαγοράσει. «Ο Ιλον κι εγώ ταιριάξαµε αµέσως και πήγα να τον επισκεφθώ στο εργοστάσιο πυραύλων του», λέει ο Χασάµπης στο απόσπασµα που παραθέτει ο Αϊζακσον στη βιογραφία του Μασκ. «Καθώς καθόταν στην καντίνα που έβλεπε προς τις γραµµές συναρµολόγησης, ο Μασκ εξήγησε ότι ο λόγος για τον οποίο κατασκεύαζε πυραύλους που θα µπορούσαν να πάνε στον Αρη ήταν ότι αυτό θα αποτελούσε έναν τρόπο διατήρησης της ανθρώπινης συνείδησης σε περίπτωση παγκοσµίου πολέµου, πρόσκρουσης αστεροειδούς ή κατάρρευσης του πολιτισµού. Ο Χασάµπης πρόσθεσε στη λίστα άλλον έναν πιθανό κίνδυνο: την Τεχνητή Νοηµοσύνη. Οι µηχανές θα µπορούσαν να αποκτήσουν υπερ-νοηµοσύνη και να ξεπεράσουν εµάς τους απλούς θνητούς, ενδεχοµένως και να αποφασίσουν να µας ξεφορτωθούν. Ο Μασκ έµεινε σιωπηλός για σχεδόν ένα λεπτό καθώς αναλογιζόταν µια τέτοια πιθανότητα. Λέει πως όταν βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση που µοιάζει µε ύπνωση, στο µυαλό του παίζουν οπτικές προσοµοιώσεις για τους τρόπους που µπορεί να εξελιχθεί ένα πλήθος παραγόντων σε βάθος χρόνου. Αποφάσισε ότι ο Χασάµπης µπορεί και να είχε δίκιο για τους κινδύνους της Τεχνητής Νοηµοσύνης και επένδυσε 5 εκατοµµύρια στην DeepMind, ώστε να µπορεί να παρακολουθεί τη δραστηριότητα της εταιρείας. Λίγες βδοµάδες µετά τις συζητήσεις του µε τον Χασάµπη, ο Μασκ περιέγραψε τη δραστηριότητα της DeepMind στον Λάρι Πέιτζ της Google. Γνωρίζονταν πάνω από µία δεκαετία και ο Μασκ έµενε συχνά στο σπίτι του Πέιτζ στο Πάλο Αλτο. Οι πιθανοί κίνδυνοι από την Τεχνητή Νοηµοσύνη έγιναν ένα θέµα που θα ανέφερε ο Μασκ ξανά και ξανά, εµµονικά σχεδόν, στις συζητήσεις τους που διαρκούσαν ως αργά τη νύχτα. Ο Πέιτζ δεν συµµεριζόταν την ανησυχία του. Στα γενέθλια του Μασκ το 2013 στην κοιλάδα Νάπα, οι δυο τους είχαν µια έντονη αντιπαράθεση µπροστά στους άλλους καλεσµένους, συµπεριλαµβανοµένων του Λουκ Νόζεκ και του Ριντ Χόφµαν. Ο Μασκ υποστήριξε ότι “αν δεν φτιάξουµε ασφαλιστικές δικλίδες, τα συστήµατα Τεχνητής Νοηµοσύνης θα µπορούσαν να αντικαταστήσουν τους ανθρώπους, καταναγκάζοντας το είδος µας στην ασηµαντότητα ή και στην εξαφάνιση”. Ο Πέιτζ διαφωνούσε. “Σε τι θα πείραζε”, ρωτούσε, “αν οι µηχανές ξεπερνούσαν κάποια µέρα τους ανθρώπους σε νοηµοσύνη ή αποκτούσαν συνείδηση; Θα ήταν απλώς το επόµενο στάδιο της εξέλιξης”. “Η ανθρώπινη συνείδηση”, αντέτεινε ο Μασκ, “ήταν µια πολύτιµη φλόγα που τρεµόπαιζε στο σύµπαν και δεν έπρεπε να την αφήσουµε να σβήσει”. Ο Πέιτζ τα θεωρούσε αυτά “συναισθηµατικές ανοησίες”. “Αν ήταν δυνατόν η συνείδηση να αντιγραφεί από ένα µηχάνηµα, γιατί αυτό το αντίγραφο να µην είναι εξίσου πολύτιµο; Ισως µια µέρα να µπορούµε να µεταµορφώσουµε τη συνείδησή µας σε ένα τέτοιο µηχάνηµα”. Κατηγόρησε τον Μασκ ότι έκανε διακρίσεις ανάµεσα στα είδη, ότι µεροληπτούσε υπέρ του δικού του είδους, του ανθρώπινου, εις βάρος των άλλων. “Ναι, εντάξει, είµαι υπέρ των ανθρώπων”, του απάντησε ο Μασκ. “Μου αρέσει η ανθρωπότητα, ρε γαµώτο”. Ο Μασκ δυσαρεστήθηκε όταν άκουσε στο τέλος του 2013 ότι ο Πέιτζ και η Google είχαν σκοπό να αγοράσουν την DeepMind. Ο Μασκ και ο φίλος του Λουκ Νόζεκ προσπάθησαν να βρουν χρηµατοδότηση ώστε να σταµατήσουν τη συµφωνία. Σε ένα πάρτυ στο Λος Αντζελες ανέβηκαν στον πάνω όροφο και κλείστηκαν σε ένα µικρό δωµάτιο για ένα τηλεφώνηµα στο Skype µε τον Χασάµπη που κράτησε µία ώρα. “Το µέλλον της Τεχνητής Νοηµοσύνης δεν πρέπει να βρεθεί υπό τον έλεγχο του Λάρι”, του είπε ο Μασκ. Η προσπάθειά τους απέτυχε και η απόκτηση της DeepMind από την Google ανακοινώθηκε τον Ιανουάριο του 2014. Ο Πέιτζ αρχικά συµφώνησε στη δηµιουργία ενός “συµβουλίου ασφαλείας”, στο οποίο θα συµµετείχε και ο Μασκ. Η πρώτη και µοναδική συνάντηση έγινε στη SpaceX. Παραβρέθηκαν ο Πέιτζ, ο Χασάµπης και ο πρόεδρος της Google, Ερικ Σµιτ, µαζί µε τον Ριντ Χόφµαν και µερικούς άλλους. “Το συµπέρασµα του Ιλον ήταν πως το συµβούλιο ήταν κατά βάση µια χαζοµάρα”, λέει ο Σαµ Τέλερ, τότε επικεφαλής προσωπικού. “Αυτοί οι τύποι από την Google δεν έχουν καμµία πρόθεση να δώσουν προσοχή στην ασφάλεια της Τεχνητής Νοηµοσύνης ή να κάνουν οτιδήποτε που θα περιόριζε την ισχύ τους”». Το µέλλον, ωστόσο, αναµένεται να γραφεί όχι στις σελίδες της βιογραφίας, αλλά της πραγµατικότητας, µε τις καταιγιστικές εξελίξεις να επιβεβαιώνουν ότι ο Χασάµπης είναι κάτι παραπάνω από σκοτεινός προφήτης. Είναι ο βαθύς γνώστης των αρχών µε τις οποίες γράφεται το µέλλον.
Τίνα Μανδηλαρά
Πρώτο Θέμα 12/11/2023