Τι μπορείς να πεις όταν μια θεωρία κρύβεται πάνω από έναν αιώνα για να κοροϊδέψει τον κόσμο με «πάρα πολλές αγελάδες», πάρα πολλούς ανθρώπους που «αναπνέουν διοξείδιο του άνθρακα», «ηλεκτρικά αυτοκίνητα» ή τους αρχαίους «σωτήριους ανεμόμυλους».
Για περισσότερα από 60 χρόνια, η Εθνική Υπηρεσία Αεροναυτικής και Διαστήματος (NASA) γνώριζε ότι οι αλλαγές στα πλανητικά καιρικά μοτίβα είναι απολύτως φυσικές και φυσιολογικές. Αλλά η διαστημική υπηρεσία, για οποιονδήποτε λόγο, επέλεξε να αφήσει τη φάρσα της ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης του πλανήτη να συνεχιστεί και να εξαπλωθεί, σε βάρος της ανθρώπινης ελευθερίας. Το 1958 για την ακρίβεια, όταν η NASA παρατήρησε για πρώτη φορά ότι οι αλλαγές στην ηλιακή τροχιά της γης, μαζί με τις αλλαγές στην αξονική κλίση της γης, ήταν και οι δύο υπεύθυνες για αυτό που οι επιστήμονες σήμερα αποκαλούν «θέρμανση» (ή «ψύξη», ανάλογα με την ατζέντα τους). Το 2000, η NASA δημοσίευσε πληροφορίες για τη Θεωρία του Κλίματος Milankovitch στον ιστότοπο του Παρατηρητηρίου της Γης, αποκαλύπτοντας ότι ο πλανήτης αλλάζει στην πραγματικότητα λόγω εξωγενών παραγόντων που δεν έχουν καμμία απολύτως σχέση με την ανθρώπινη δραστηριότητα.
Αυτές οι πληροφορίες δεν έχουν κυκλοφορηθεί ακόμα στα μέσα ενημέρωσης για περίπου 19 χρόνια, γι’ αυτό [άνθρωποι με κρυφές ατζέντες] άρχισαν τώρα να ισχυρίζονται ότι έχουμε μόνο 18 μήνες πριν ο πλανήτης πεθάνει από υπερβολικό διοξείδιο του άνθρακα (CO2). Η αλήθεια είναι, ωστόσο, περισσότερο σύμφωνα με αυτό που ο Σέρβος αστροφυσικός Milutin Milankovitch, από τον οποίο ονομάστηκε η Milankovitch Climate Theory, πρότεινε πώς οι εποχικές και γεωγραφικές παραλλαγές της ηλιακής ακτινοβολίας που χτυπά τη γη με διαφορετικούς τρόπους και σε διαφορετικές χρονικές στιγμές έχουν μεγαλύτερες επιπτώσεις στην κλιματική αλλαγή.
Οι δύο παρακάτω εικόνες (από τον Robert Simmon, NASA GSFC) βοηθούν να το καταδείξουν αυτό, με την πρώτη να δείχνει τη γη σε τροχιά σχεδόν μηδενική και τη δεύτερη να δείχνει τη γη σε τροχιά 0,07. Αυτή η τροχιακή αλλαγή αντιπροσωπεύεται από το έκκεντρο, ωοειδές σχήμα στη δεύτερη εικόνα, το οποίο έχει σκόπιμα υπερβληθεί για να δείξει τη μαζική αλλαγή στην απόσταση που συμβαίνει μεταξύ της γης και του ήλιου, ανάλογα με το αν βρίσκεται στο περίγειο ή στο απόγειο.
Η εκκεντρότητα της τροχιάς της Γης αλλάζει αργά με την πάροδο του χρόνου, από σχεδόν μηδέν σε 0,07. Καθώς η τροχιά γίνεται πιο έκκεντρη (οβάλ), η διαφορά μεταξύ της απόστασης από τον Ήλιο στη Γη στο περίγειο (πλησιέστερο στον ήλιο) και στο απόγειο (πιο απομακρυσμένο) γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Σημειώστε ότι ο Ήλιος δεν βρίσκεται στο κέντρο της τροχιακής έλλειψης της Γης, αλλά είναι ένα από τα εστιακά σημεία.
Σημείωση: Η τροχιακή εκκεντρότητα που φαίνεται στην κάτω εικόνα είναι κατάφωρα υπερβολική 0,5. Ακόμη και η μέγιστη εκκεντρότητα της τροχιάς της Γης – 0,07 – θα ήταν αδύνατο να εμφανιστεί στην ανάλυση μιας ιστοσελίδας. Ακόμα κι έτσι, με την τρέχουσα εκκεντρότητά της, η Γη είναι 5 εκατομμύρια χιλιόμετρα πιο κοντά στον Ήλιο στο περίγειο παρά στο απόγειο. (Εικόνες από τον Robert Simmon, NASFC GSFC)
Ο σημαντικότερος παράγοντας που επηρεάζει το κλίμα της Γης είναι ο Ήλιος.
Όσον αφορά την κλίση της γης, ή την αλλαγή στην αξονική κλίση, οι δύο παρακάτω εικόνες (Robert Simmon, NASA GSFC) δείχνουν τον βαθμό στον οποίο η γη μπορεί να μετατοπιστεί τόσο στον άξονά της όσο και στον περιστροφικό προσανατολισμό της. Σε υψηλότερες κλίσεις, οι εποχές της γης γίνονται πολύ πιο ακραίες, ενώ σε χαμηλότερες κλίσεις γίνονται πολύ πιο ήπιες. Παρόμοια κατάσταση υπάρχει και για τον άξονα περιστροφής της Γης, ο οποίος ανάλογα με το ποιο ημισφαίριο είναι στραμμένο προς τον Ήλιο κατά τη διάρκεια του περιγείου, μπορεί να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τα εποχικά άκρα μεταξύ των δύο ημισφαιρίων.
Αριστερά: Η αλλαγή της κλίσης του άξονα της Γης (λοξότητα) επηρεάζει το μέγεθος των εποχιακών αλλαγών. Σε υψηλότερες πλαγιές οι εποχές είναι πιο ακραίες και σε χαμηλότερες πλαγιές είναι πιο ήπιες. Η τρέχουσα αξονική κλίση είναι 23,5°.
|
|||||||||||||||||
|
|