Ο Δήμος Ιωαννιτών πενθεί την εκδημία του δημάρχου του Μωυσή Σ. Ελισάφ, μιας προσωπικότητας που κατά γενική ομολογία άφησε την σφραγίδα της στην πόλη.
Η κηδεία του έλαβε χώρα την Κυριακή 19 Φεβρουαρίου στην Συναγωγή των Ιωαννίνων, παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας, κας Αικατερίνης Σακελλαροπούλου.
Η πόλη πενθεί και αυτό είναι διάχυτο και στους πολιτικούς και τοπικούς δημοσιογραφικούς κύκλους αλλά και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η Περιφέρεια Ηπείρου, αφουγκραζόμενη(;) την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, σε συνεννόηση με την Προεδρία της Δημοκρατίας και το Δημοτικό Συμβούλιο Ιωαννίνων, έλαβε την αμφιλεγόμενη απόφαση της αναβολής της παρέλασης για τα Ελευθέρια της πόλης.
Όπως μας δήλωσε αποκλειστικά σε τηλεφωνική επικοινωνία ο Περιφερειάρχης Ηπείρου κ. Αλέκος Καχριμάνης, η απόφαση ήταν επιβεβλημένη λόγω της μη ύπαρξης δημάρχου. Μας είπε συγκεκριμένα “Επειδή η πόλη δεν έχει δήμαρχο, ποιος θα υποδεχτεί την Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ποιος θα εκπροσωπήσει την πόλη; (…)
Η τιμή στους ήρωες που θυσιάστηκαν για την απελευθέρωση της πόλης θα αποδοθεί κανονικά με τη Δοξολογία στον Μητροπολιτικό Ναό και την κατάθεση στεφάνων στο Ηρώο Μπιζανομάχων”.
Η ακύρωση της παρέλασης σχολιάστηκε στα Ιωάννινα ποικιλοτρόπως. Αρκετοί αναρωτιούνται με ποιό σκεπτικό πήραν την απόφαση για την αναβολή της παρελάσεως για τα Ελευθέρια της πόλης;
Άλλοι υποστήριξαν ότι είναι προτιμότερη η κατάθεση στεφάνων στο Ηρώο Μπιζανιομάχων από την διεξαγωγή της παρέλασης με τα παρατράγουδα με τις κοντές φούστες(!) με το σκεπτικό ότι μόνο έτσι θα καταλάβουν τι ακριβώς έγινε τότε, και δε θα μπερδεύουν την 21η Φεβρουαρίου με τους Ιταλούς, το Καλπάκι και τον Κολοκοτρώνη!
Κάποιοι, έστω και λίγοι, διαφώνησαν ακόμη και με την παρουσία των σημαιοφόρων στην Δοξολογία.
Θεωρήθηκε αναλγησία και πρόκληση προς το λαϊκό αίσθημα η άρνηση των διοργανωτριών ομοσπονδιών εξ Αθηνών, στο αίτημα των τοπικών ομάδων βόλεϊ και μπάσκετ να αναβάλουν την διεξαγωγή των αγώνων ανήμερα της κηδείας του εκλιπόντος Δημάρχου.
Το συμπέρασμα είναι ότι για μία ακόμα φορά σε επίπεδο συμβολισμού το ελληνικό κράτος, εκπροσωπούμενο από τις Τοπικές αρχές που κλήθηκαν να διαχειριστούν μια δύσκολη κατάσταση, έλαβε μια απόφαση που θίγει την Ιστορία μας και συνακόλουθε την πολύπαθη έννοια του Έθνους.
Ξέχασαν οι αρμόδιοι πως η παρέλαση δεν είναι χαιρετούρες προς τους επισήμους.
Κανείς ζωντανός δεν είναι επίσημος εκείνη τη μέρα. Οι επίσημοι είναι ντεκόρ για τον πραγματικό τιμώμενο: Τους Νεκρούς του Πολέμου.
Η παρέλαση όλη, οι μαθητές, τα σωματεία, οι αντιπροσωπείες, η μπάντα κι οι στρατιώτες στρέφονται προς το Μνημείο των Πεσόντων, χαιρετούν και αποδίδουν τιμή στους νεκρούς, εκείνους που έδωσαν τη ζωή τους για την Ελευθερία της πόλεως των Ιωαννίνων.
Δεν έχουμε γιορτή της πατάτας στην Ελλάδα, ούτε Χάλογουιν. Κάθε επίσημη γιορτή μας όμως αυτό το νόημα έχει. Τιμή και μνήμη σε εκείνους που αντιστάθηκαν στην υποδούλωση.
Έτσι, όταν στέλνουμε τα παιδιά μας στην παρέλαση, όταν γιορτάζουμε τις εθνικές επετείους (σε όποιο μέρος του κόσμου κι αν είμαστε) δεν το κάνουμε για το φολκλόρ, ούτε το παίζουμε Ελληναράδες.
Το κάνουμε “τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι” και με την κρυφή ελπίδα τα παιδιά μας να γίνουν “πολλώ κάρρονες” από εμάς.
Επειδή κάθε γιορτή μας ανεξαιρέτως εμπεριέχει τη χαρμολύπη, έτσι και τα Ελευθέρια της πόλεως των Ιωαννίνων εκτός από ημέρα αφιερωμένη στην άρνηση στην υποταγή και την υποδούλωση είναι και μέρα μνήμης.
Ένα πραγματικό μνημόσυνο σε αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα αυτόν, αποδεικνύοντας πως για ό,τι αξίζει κανείς να ζει, αξίζει και να πεθαίνει.
Με την απότιση του οφειλόμενου φόρου τιμής τους αγωνιστές και τους πεσόντες στους εθνικούς μας αγώνες δεν αφήνουμε αυτή την αλυσίδα της μνήμης να σπάσει από γενιά σε γενιά.
Άλλωστε και ο Μωυσής Ελισάφ εργάστηκε έμπρακτα για να μην σπάσει αυτή η αλυσίδα μνήμης με το έθνος της καταγωγής του, όντας επί 20 χρόνια πρόεδρος του Ισραηλιτικής Κοινότητας Ιωαννιτών, και μέλος του Δ.Σ. του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος.
Η σημερινή βιαστική, και ίσως από υπερβάλλουσα έκφραση πένθους, ακύρωση της παρέλασης για τα Ελευθέρια της πόλης, μετά από αλλεπάλληλες αναβολές ελέω κορωνοϊάδας, ευχόμαστε να αποτελέσει τελευταίο ολίσθημα και υπόσχεση μαζί πως του χρόνου να πραγματοποιηθεί μια μεγαλειώδης παρέλαση χωρίς επισήμους, χωρίς παράλληλες αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, δίχως δείπνα και συναυλίες. Αναλωθήκαμε τόσο πολύ στις παράλληλες εκδηλώσεις και χάσαμε το νόημα όπως φαίνεται.
Για να αποδείξει ο Γιαννιώτικος λαός πως θέλει και ξέρει να τιμά και να μην προδίδει τους ήρωες που αγωνίστηκαν για την ελευθερία της πόλης.
Δεν δικαιολογείται “λόγω πένθους” η κατάργηση της παρέλασης για τα Ελευθέρια της πόλης αλλά 4 ημέρες μετά να διεξαχθούν κανονικά τα αποκριάτικα φολκλόρ έθιμα και το ξεφάντωμα της Τζαμάλας.
Η Μητρόπολη Ιωαννίνων δυστυχώς λάμπει δια της απουσίας της σε ένα τόσο σπουδαίο ζήτημα.
Στη φωτογραφία, βλέπουμε να παρελαύνουν στην πλατεία Συντάγματος (κατά άλλες πηγές στο Ναύπλιο και κατά άλλους στην Τρίπολη), την 28η Οκτωβρίου του 1946, μανάδες, χήρες και κόρες πεσόντων στους πολέμους του 1912-1922.
Αν κάποιος μισεί τον πόλεμο, είναι αυτές οι γυναίκες.
Γιατί παρελαύνουν όμως;
Για να μην ξεχάσουμε.