«Τον άρχοντα τριών δει μέμνησθαι: Πρώτον ότι ανθρώπων άρχει, δεύτερον ότι κατά νόμους άρχει. Τρίτον, ότι ουκ αεί άρχει» (Αγάθων, 450-400 π.Χ.)».
«Σε όλη την ιστορία υπήρξαν κατά καιρούς τύραννοι και δολοφόνοι που για λίγο έμοιαζαν ανίκητοι, αλλά στο τέλος πάντα έπεφταν. Πάντα…» (Μαχάτμα Γκάντι, 1869-1948, Ινδός στοχαστής και ακτιβιστής)
Τούτος ο ευλογημένος τόπος, που γέννησε τη Δημοκρατία και όλες τις επιστήμες, έχει μία παράξενη σχέση με τους Γερμανούς.
Μετά τη δολοφονία του πρώτου πραγματικού Εθνάρχη Ιωάννη Καποδίστρια, ήρθαν οι Βαυαροί. Προσπάθησαν να μας ‘’εκγερμανίσουν’’, φυλακίζοντας μάλιστα και δύο κορυφαίες μορφές της Εθνεγερσίας: τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τον Νικηταρά ( η αποσόβηση της δολοφονίας τους συντελέστηκε συνεπεία της παλλαϊκής αντίδρασης των Ελλήνων)!
Έναν και πλέον αιώνα μετά ήρθαν πάλι ως κατακτητές. Σκότωσαν, έκαψαν, βασάνισαν, κατέκλεψαν (αναγκαστικό δάνειο),κ.α. Δεν κατόρθωσαν όμως να κάμψουν το αδούλωτο Ελληνικό Φρόνημα, που, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, αντιστάθηκε στον κατακτητή.
Κορυφαία εκδήλωση η παλλαϊκή συμμετοχή των Ελλήνων στην κηδεία του Μεγάλου Εθνικού Ποιητή Κωστή Παλαμά, που μετατρέπει τη νεκρώσιμη ακολουθία στη μεγαλύτερη αντιστασιακή εκδήλωση της Κατοχής. Όλος ο πνευματικός κόσμος παρών, συγκλονίζει ο Άγγελος Σικελιανός: « …Σε αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα….Ηχήστε σάλπιγγες…».
Και στα δύο ιστορικά παραδείγματα, το κρίσιμο στοιχείο ήταν ο αγώνας αξιοπρέπειας των Ελλήνων και το πνεύμα αντίστασης στην πνευματική και φυσική υπουδούλωση.
Να όμως που οι Γερμανοί ξανάρθαν στην Ελλάδα! Γόνοι αυτών που τους υπηρέτησαν, συνεργάτες του γερμανολάγνου Σημίτη ανέλαβαν, με τη θέλησή μας και την ψήφο μας, τη διακυβέρνηση της χώρας!
Και ζούμε ξανά μία Νέα Τάξη Πραγμάτων, βγαλμένη από το ναζιστικό παρελθόν: οι Έλληνες διχάζονται και πάλι, σε «εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους», μόνη η Ελλάδα, που πολέμησε για την ελευθερία, απ’ όλα τα κράτη του κόσμου(και της Γερμανίας ακόμη), διαχωρίζει τους πολίτες σε εκλεκτούς και ‘’μιάσματα’’, σε εξαγοράσιμους, ευτελισμένους και εξαθλιωμένους νέους (όσους δεν έχουν οδηγηθεί στην ξενιτιά), σε δακτυλοδεικτούμενους και υπό περιορισμό , κατά σαφή παραβίαση κάθε συνταγματικού δικαιώματος, ενώ επιβάλλεται φασιστικός αποκλεισμός από την ενημέρωση και το διαδίκτυο σε κάθε αντίθετη φωνή. ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΦΟΡΑ ΟΜΩΣ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΟΥΣΙΑ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ ΤΟΥ!
Γι’ αυτό και ο συναισθηματικά ασταθής πρωθυπουργός αγνοεί επιδεικτικά τον υπουργό Εξωτερικών της χώρας και σε επισκέψεις και συζητήσεις του στην Αίγυπτο και το Ισραήλ έχει μαζί του (με το νέο πρωθυπουργικό Φάλκον) την πεθερά του και τον γιο του!
Δέχεται την εθνική επιτροπή ΛΟΑΤΚΙ (ετοιμάζεται νομοθετική ρύθμιση για γάμους ομοφυλοφίλων), δηλώνοντας πως «…είναι απαράδεκτο να υπάρχουν προκαταλήψεις και κοινωνικοί διαχωρισμοί…», όταν ο ίδιος, δίκην πάπα, υπαγορεύει στον αρχιεπίσκοπο και τον μητροπολίτη Ιωαννίνων «να λένε στο κήρυγμά τους πως δε δέχονται ανεμβολίαστους»! και αυτοί να σιωπούν εκκωφαντικά!
Από κοντά και η μακράν ελαχίστως δημοφιλής πρόεδρος δημοκρατίας, να αναδεικνύει τον «κλεμμένο πίνακα» της Νέας Τάξης: λαθροεισβολείς, ΛΟΑΤΚΙ, οι νέοι υπηρέτες της, από κοντά με τους αποστεωμένους πνευματικά και οικονομικά δειλούς, άβουλους, μοιραίους, κατ’ ευφημισμόν Έλληνες.
Αυτήν η εικόνα δεν ταιριάζει σε μία χώρα όπου το αίμα των μαρτύρων και ηρώων της έχει ποτίσει κάθε σπιθαμής της ευλογημένης της γης.
200 χρόνια λοιπόν μετά την Εθνεγερσία, το δίλημμα είναι πάλι το ίδιο: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ!
(Ή, γι’ αυτούς που ξέχασαν ποια παράταξη «εκπροσωπούν»; «για τη Σημαία και τον Σταυρό, αν χρειαστεί και στο βουνό, εμείς δεν ξέρουμε ζυγό)!
Για «Το εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχον».
– Ευτυχισμένοι είναι οι ελεύθεροι και ελεύθεροι είναι οι γενναίοι. Θουκυδίδης, 460-394 π.Χ., Αθηναίος ιστορικός (από τον Επιτάφιο του Περικλή).
Νίκος ΒασιλειάδηςΔικηγόρος –
Επίκουρος Καθηγητής Ιστορίας
Πρόεδρος ΔΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ