Πάνε πολλά χρόνια που οι Έλληνες έχουν πάψει να δίνουν θετική ψήφο στα κόμματα. Απλώς ψηφίζουν το ένα επειδή θεωρούν το άλλο χειρότερο. Μετά από ολιγοετή παραμονή στην εξουσία (συνήθως δύο εκλογικούς κύκλους) έχουν δει τα χάλια της επιλογής τους και στρέφονται στο άλλο. Σε γενικές γραμμές άλλωστε όλα τα κόμματα την ίδια πολιτική εφαρμόζουν. Κρατισμός στην οικονομία, φοβικότητα στην εξωτερική πολιτική, δέος απέναντι στους Ευρωπαίους και εθελοτυφλία απέναντι στους Τούρκους.
Γράφει ΕΙΔΙΚΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ
Μείγμα των ανωτέρω με διαφορετικές αναλογίες προτείνει ο καθένας. Έτσι πορευθήκαμε επί 45 χρόνια και έτσι συνεχίζουμε. Χωρίς στις επιλογές μας να έχουμε τον καλό. Έχουμε μόνο τον κακό και τον χειρότερο.
Οι πυρήνες των αμετακινήτων ψηφοφόρων είναι αυτοί που περιμένουν να έρθει το κόμμα τους στην εξουσία για να τύχουν και αυτοί κάποιου μεριδίου, κάποιου διορισμού. Αυτοί που συγκροτούν τους λεγόμενους «κομματικούς στρατούς». Αν και δεν πρόκειται για στρατούς, για ρεμπέτ ασκέρια πρόκειται.
Το ωραίο (αστείο, τραγικό) είναι πως ο μέσος Έλλην σήμερα αναπολεί το ΠΑΣΟΚ, το οποίο εξακολουθεί να ευρίσκεται στον πυρήνα των πολιτικών πραγμάτων. Κι ας απαξιώνεται εκλογικά κάθε όποτε προσφεύγουμε στις κάλπες. Εξακολουθεί αυτό το ΠΑΣΟΚ να κυριαρχεί ως ιδέα και ως μεθοδολογία. Έχει όμως καταστεί διακομματικό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επαίρεται ότι είναι το «νέο ΠΑΣΟΚ». Και ποιος αμφισβητεί ότι ο όγκος των ψηφοφόρων του προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ. Η Νέα Δημοκρατία αγωνιά να εντάξει στην κυβέρνησή της στελέχη προερχόμενα από το ΠΑΣΟΚ τα οποία για ανεξήγητους λόγους θεωρεί πιο αποτελεσματικά από το δικό της ρεμπέτ ασκέρι.
Το ότι αυτοί οι άνθρωποι από την κορυφή του πολιτικού συστήματος ευρέθησαν στα τάρταρα δεν το πολυεξετάζει κανείς. Κι όμως θα έπρεπε να θεωρούνται υπαίτιοι του καταντήματος ενός πάλαι ποτέ κραταιού κόμματος εξουσίας. Μένουν βεβαίως και ολίγοι (μάλλον οι πλέον έντιμοι πρώην ΠΑΣΟΚ) που εξακολουθούν να συσπειρώνονται στο ΚΙΝΑΛ.
Πιστεύει όμως στα σοβαρά ότι οι τρεις υφιστάμενες σήμερα κατηγορίες πρώην ΠΑΣΟΚ έχουν σταθεροποιηθεί στις τάξεις των κομμάτων τους. Μπορεί προσωπικές φιλίες δεκαετιών να έχουν ξεχαστεί; Να μην μιλάνε μεταξύ τους; Να μην συνεννοούνται; Από κόμμα έχουν μεταστοιχειωθεί σε «ιδέα».
Έχουν διαχυθεί σε όλους τους πολιτικούς χώρους, καθορίζουν καταστάσεις και απολαύουν ασυλίας. Δεν μπαίνουν καν στη ζυγαριά του μέσου ψηφοφόρου ο οποίος σταθμίζει ποιος είναι ο καλός και ποιος είναι ο χειρότερος. Αφού και ο ένας και ο άλλος το ΠΑΣΟΚ προσπαθούν να μιμηθούν. Ίσως γι αυτό, όλοι ίδιοι έχουν γίνει.
defence-point