Ἡ Γαλλία- καίτοι ἔχει δεδηλωμένον ἄθρησκο κρατικὴ ἀντίληψι- ἐσεβάσθῃ τὸ ὑπέρτατον Ἐθνικὸ σύμβολον τῆς Ἑλλάδος ποὺ εἶναι ὁ Σταυρός.
Ἀντιθέτως, ἡ δωσίλογος ἐπιτροπὴ ἑορτασμοῦ τῶν 200 χρόνων, ἀφήρεσε τὸ Σταυρὸ ἀπὸ τὸ σῆμα της, δείχνοντας, μὲ τὸν πλέον ἀπροκάλυπτο τρόπο, τὸν ὕποπτο λόγο τῆς ὑπάρξεώς της.
Πρόκειται γιὰ ἀσέβεια πρὸς τὴν ἐπικρατοῦσα Θρησκεία τῶν Ἑλλήνων, ἡ ὁποία ἀπετέλεσε τὴν βασικὴ αἰτία τῶν δεινῶν τοῦ ὑποδούλου Ἔθνους μας· ὡς ἐκ τούτου, τὸν ἀποχρῶντα λόγον τῆς Ἐθνεγερσίας τοῦ 1821.
Τὸ Χριστιανικὸ Θρήσκευμα κέκτηται τῆς ἀποδοχῆς τῆς συντριπτικῆς πλειονοψηφίας τοῦ Ἔθνους μας. Οἰαδήποτε ἀμφισβήτισις, ἢ ὑποβάθμισις αὐτοῦ τοῦ δεδομένου, ἀποτελεῖ κατάφορον παραβίασιν τῆς Πρωταρχικῆς Ἀρχῆς τῆς Δημοκρατίας, ἤτοι τὴν ἐ π ι κ ρ ά τ η σ ι ν τ ῆ ς π λ ε ι ο ν ο ψ η φ ί α ς ! (ὁ ἐπιβαλλόμενος σεβασμὸς πρὸς τὴν μειονοψηφία δ ὲ ν σημαίνει συνεπικράτησί της!).
Ὁ Σταυρός, ἐκτὸς ἀπὸ Θρησκευτικό μας Σύμβολον, εἶναι κ α ὶ Ἐθνικόν δηλώνοντας τὸν «Σταυρὸν» ποὺ σήκωσε καὶ σηκώνει τὸ Γένος μας κατὰ τοὺς διαφόρους χαλεποὺς καιροὺς τῆς ἱστορίας του.
Ἄνευ τοῦ Σταυροῦ, λοιπόν, οἱ γαλανόλευκες λωρίδες (οἱ ὁποῖες, ἄλλως τε, πολύ άργότερα προσετέθησαν στὸ Ἐθνικό μας Σύμβολον- τὴν Σημαῖα), οὐδὲνα λόγο ὑπάρξεως ἔχουν. Πολλῷ μᾶλλον ὅταν ἡ ἀνεκδιήγητος ἐπιτροπή, πολλάκις τοὺς ἀλλάζει ἀκόμα καὶ τὸ χρῶμα!